Ayrı bir aşk’ın düşüncesi yönlendirdi bedenimi.Çıldırmalarımda yüzlerimin değişimini

gösterdi.Ruhuma yakın sandığım ne varsa geri gelen mutsuzluğumun önüne engel diye yok

saydım.

Bir ölünün yanındayım hemde günahları çok olan,vereceği hesaplarını şimdiden

düşünen.Fakat benden hariç kimseye sesini duyuramayan.Kendi aşklarını

bulmuş,savunduğu düşüncelerinle dışlanıp yeni bir karakter oluşturmuş.Değişimin hayat

diye aşk diye tanımlanan ve yaşadıkça ağırlığını hisettiğimiz yer altında yaşamış.Bir tek

beni saf bulmuş çok inandırmaya çalıştım sadece ruhum diye,oda uzak.Yinede beni

seçmiş.Sol meleğini yanına çağırıp ay ışığında arıtmış.Toprağın üstü karanlık bir

bahçe,bahçede sevgilim,hiçe saydığım yaşam,engel olamadığım aykırılık.Onuda

gösterdim.Bana elini uzattığında vücudunda dolaşan yeni filizleri gördüm.Çürümüş ve

doğayabıraktığı vücudu.Ruhum farklı başlardan aykırılığı gösterdiğinde o iki elini bana

açıp sakladıkları,göremediklerim ne varsa açığa dökerdi.Temizlerdi bedenimi toprak’dan

aldığı rahatlayıcı dualarla.Artık ölme vaktiymiş bedenimden çıkma vakti...

Onsuz denize bakıyorum beni yansıtıyor aynaları.Hangi kapıdan gireceğim,rengimde

bütünleşecekmiyim?...

Yıldızları güneş’e saklıyorum gündüzde insan mutlu olurmu?Ay’da ferahlığım,yalnız

konuşmalarım,her sevgilide aynı yüz,kayalıklardan müziğin derinliğime yakın sesi.Asıl haz

ölümlerde doğuş aşkını düşünmekmişSevgide acılar olur,sevmek ise iki insandır ,ayrılık

diye düşer üstlerine.Yer altından denize yolculuğuda ölüm ve doğallıkla başlıyor ve ben

yine yıldızları güneşe saklıyorum.Yorgunluğumu görün ve gelip tanıyın beni.Zamanda

yaşımda küçülüyor sonunda bebek olup öleceğim,sonsuz güzelliğimi görün.(Verin

acılarınızı bu son dileğim...)