SEVGİLİM!

Sevgilim , bugün yine efkarlıyım! Yalnız dolaşıyorum sokaklarda.Senin yokluğuna,hasretine dayanamaz oluyorum artık!Onun için; içim içime sığmıyor;zamanın hangi vakti olursa olsun kendimi sokaklara atıyorum işte.

Taksiler duruyorlar sağımda, solumda. Korna çalıyorlar,zübbe erkeklerin çaldığı ıslıklar gibi. Biliyorsunuz değil mi, etrafımda niye döndüklerini pervane gibi? Beni sokak fahişesi, orospusu sanıyorlar.Sansınlar,umurumda değil.Vız gelir!

Sevgilim, hava soğuk üşüyorum!(ya da,bana öyle geliyor)Kaldırımlara erkenden dökülmeye başlayan akasya yapraklarının solgun yüzlerine,isteksizce basıp geçiyorum.Ağaçlar,susamışlar anlaşılan;senin aşkına susadığım gibi.Ben de aşkının yokluğunda tel tel dökülmekteyim.Saçlarım,benden gidiyorlar.Çaresiz kalıyorum,ne yazık ki!.

Hatırlıyorsun, değil mi? Aşkımız, akasyaların çiçeklerinin açtığı zamana denk gelmiş,işte o zamanlar filizlenmişti.

Seni ne denli çok seviyorsam, akasya ağaçlarını da o denli seviyorum.Aşkımızın simgesi oldukları için.Sakın kalbin kırılıp,akasya ağaçlarını kıskanmayasın!

Hatırlıyorsun değil mi?Akasya ağaçlarının bal kokan çiçeklerinde bal arıları vızıldayıp duruyorlardı.Arının biri gelip,dudaklarıma pike yapmış,zehirini akıtmıştı da;sen ise koşup gelmiştin yanıma:

-Korkma sevgilim,dudağını sokan erkek arı değil,şimdi zehirini alırım diye dudaklarıma sarılmıştın ya!Kemirircesine yalamıştın,ısırmıştın dudaklarımı.Hiç unutamıyorum,hiç!Kendimizden geçmiştik be sevgilim!

Sevgilim, aşkım,bir tanem!Canım, her şeyim;gönlümü kaptırdığım terk erkeğim benim!Bu aşkımız beni benden etti.Ayaklarımı yerden kesti.Her an,her saniye senin hasretinle yanıp tutuşmaktayım!

Seni terk edip gitmek mi?Asla!Ayrılığın bin yıl sürse bile,vücuduma parangalar vurulsa bile aşkından vaz geçmeyi hiç düşünebilir miyim?

Beni hasretle sarıp sarmalayacağın günlerin yaklaşmakta olduğunu, biliyor;bütün içtenliğimle bana kavuşmanı ve ateşli kollarınla bana atılmanı yüce mevlamdan diliyorum!

Seni çok,çok ama çok seviyorum SEVGİLİM!