Diyalektik gereği Şiir’in değişim-dönüşüm sürecinde artık "imge-yoğun" olmayan bir metin şiir değil manzume olur. Yani "şiir imgelerle yazılır". Benim "İmgeci Toplumcu Şiir" savını ortaya atmam da, imge-yoğun şiir anlayışının gerek-şart olduğunu hala ıskalayan ve 70’lerdeki slogancı ve sekter şiir anlayışının aşamamış "kaba toplumcular" diye tanımladığım şairlerden ayrı durmak amacıyladır...

İmge’nin neliği üzerine poetik yazılarımda geniş açımlama bulunmaktadır. Özellikle "Post-modernist Şiir(!)’deki Sefaletin Çözümlenmesi" adlı yazımda. Üzerinde çok tartışılan imge’ye somut bir örnek vererek şiire yeni başlayan ve meraklısı olanlarla bilgimi paylaşmak istiyorum kısaca :

gece...............................doğal sözcük

gecenin gömleği....................anlamca uzak iki sözcük arasında analoji
(örnekseme) yoluyla kurulan İMGE

Aşk’a yırtılıyor gecenin gömleği.............iç iç İMGE silsilesi ile kurulan dize

Serkan Engin