...................................................

Bu günbegün notlarım’ı birileri okusun, birileri dokusun, altına onlarca yorum yapsın diye yazmıyorum...


Birilerinin gözüne gireyim için de yapmıyorum. Öyle bir derdim yok ki. Öyle bir sıkıntım, öyle garip bir takıntım da mevcut değil. İçimden geleni aktarmak, paylaşmak duyguları, beyaz sayfaları kelimelerimle süslemek; hobimdir...


Başkaları için edebiyatın içini solumuyorum. Başkaları için, kaleme sarılmıyorum. Başkaları için yazın dünyasında nefes tüketmiyorum. Başkaları için şirin görünmeye çalışmıyorum. Başkaları için karaya ak demiyorum. Demem de. Tavizlerim yoktur, hoşgörülüyüm, o ayrı...


Peki niçin hemen hemen her gün az buz bir şeyler karalıyorum?


Keyfim için, canım öyle istediği için, yüreğimin edebi sesine kulak verdiğim için, yazmak eylemi ruhumu sakinleştirdiği için, hatıralarıma sadık kaldığımı göstermek için, yarınlarda dünlerimi okumak için, yarınlarda dünlerimi yad etmek için...


Var olsun yazdıklarım benim olsun ve kalsın. Kime ne? Anılarımı yaşatmak gibisi yok. Bazen onlarla arkadaş olurum. Her dertlerini tek tek dinlerim. Bazen onlarla bir yolculuğa çıkarım. Şehir şehir dolaşırız beraber. Bazen onlarla saklambaç oynarım. Hayatın bir oyundan ibaret olduğunu kanıtlamak için. Bazen onlarla yıldızları seyre dalarım. Uzaklığın ne kadar yakın durduğunu izah ederim canlı canlı. Bazen de onlarla hayatın akışına dahil olmak için...


Yazma amacım bana ait. Beni bağlar. İstifade edene eyvallah, etmeyene de selam ederim, geçerim. Yoluma devam ederim. Yeni bir öyküde, yeni bir şiirde seslenmek gibi yok çünkü...


Çünkü yazmaya muhtacım. Beni besliyor kendisi. Beni doyuruyor büyülü havası. Beni düşüncelere sevk ediyor, beni duyarlı olmaya çağırıyor, beni mutmain ediyor yapısı...




.......................................
MehmetSelimÇİÇEK
28 Ağustos 2010,,,18:55
Mardin