.........................................

Yazmak gibisi yok...

Ben yazmadan edemiyorum. Ben günbe gün içimde birikenleri dışarıya yansıtmadan içim rahat etmiyor. Kalbim kabul etmiyor yazmamayı. Canım haram kılıyor bana susmayı, mevz-u bahis edebiyatın kendisi olunca...


Bir şeyler karalayınca, bazı duygulara kalem değdirince, bazı söz(cük)leri defterlerin beyaz sayfalarına taşıyınca, yüreğimden kopan hisleri mürekkebimle not edince, hayallerimi gerçeğe yakın tutunca, kimsenin aklına gelmeyip, usumu çiseleyenleri deşifre etmek isteyince; huzurlu oluyorum...


Okumanın tepkisi yazmaktır bende. Bende yazılan hallerin izdüşümleri, benliğimden parçalar taşır. Bende vuku bulan olaylar, ille de yoldaşlık edecek satırlarıma...


Yazmak gibisi yok...

Yazmaktan sıkılmıyorum, hiç bıkmıyorum. Kelimelerle oynamak, onların dünyalarına (s)inmek başka, bambaşka vakitler yaşatıyor bana. Bana iyi geliyor yazmak...


Ve yarınlara yazıyla merhaba dediğim zaman, o gün kendimi mutlu hissediyorum. O gün bir baltaya sap olduğumu anlıyorum. O gün dünlerime miras bıraktığımı görmek, koltuk altlarımı fazlasıyla kabartıyor. O gün sonunda yazdıklarımı okuduğumda, içim içime sığmıyor ve boş bir adam olmadığımı ispatlıyorum...



......................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
17 Ağustos 2010,,,22.03
Mardin