Geçmiş zamanda bir köy kahvesiydi
Dumandan gözlerin gözleri görmediği
Ahşap tavanı renginden mi, kirinden mi simsiyahtı ?
Kırık dökük tahta sandalyeler,
Taş dökme, kocaman masalar
Duvarlara dayalı tahta döşemeler.

Ortada bidondan bozma koca bir soba
Etrafında pinekleyen ihtiyarlar
Masalarda kağıt oynarken,
Birbirlerinin analarına söven gençler
Domino ve tavla oynarken
El şakaları yapan moruklar.

Kahveci kırk yaşlarında,dik saçlı,yeşil gözlü
Çok da sert bakışlı, sigarası daima ağzında,
Kızıyor adeta çay,kahve isyeten müşterilerine
Çok isyankâr, oturarak sigarasını tüttüremediğine.

Bir çocuk dolanıyor masaların aralarında
Tıpkı yavru bir serçe kadar cılız ve ürkek.
Tüm dişleri çürük,fare bakışlı gibi.
Kirden simsiyah ince boynu, koptu kopacak.

Masaların aralarında dolaşıp, boş bardakları topluyor,
Müşterilerin isteğine göre sigara kibrit almaya bakkala gidiyor,
Ayağının altına sandalye koyup, çay dolduruyor.

Orası tam bir bataklık,
O da, o bataklığın yavru serçesi.
Fırsat buldukça ders çalışıyor serçe
Kahvenin bir köşesinde.

Çırpınıyor serçe, kaderin attığı bataklıkta
Çok da çabalıyor kurtulmak için.
Diğer sakinleri acıyorlar ona bataklığın,
Kurtulmasını da çok istiyorlar.

Bataklığın dışında da bir dünya olduğunu öğreniyor serçe
O dünyaya ulaşmak için çok çaba sarf ediyor.
Başarıyor bir gün gitmeyi de
Hem de boyanıp, kanarya rengine bürünerek.

O dünyada bir de kız arkadaş seçiyor kendine.
Şarkılar,şiirler söylüyor ona, arkadaş oluyorlar.
Fakat o sahte bir kanaryadır,
Bu işin sonunun olmadığını hiç aklından çıkarmaz.

Eski bataklığından, bir yardım çığlığı işitir.
Önceleri önemsemez, kanaryalığa devam etmek ister.
Dayanamaz sonunda ; ’ Ben bir garip serçeyim, kanarya benim neyime ?’ deyip
Koşar,imdat çığlığı gelen bataklığa.

Yardım etmeye çalşır, bataklığın diğer serçesine
Kucağına alır, hatta omuzlarına çıkartır,
Çamurdan tamamen kurtulsun diye.

Şimdi o çamura kendisi tamamen batmak üzere serçe.
Feryadını duyan hiç kimse yok.
Kurtardığı diğer serçenin keyfi yerinde.
Fakat, bilmediği bir şey var :
O boğulduğunda, diğeri de boğulacak belki,
Ya da tutunacak başka birini daha bulacak.

Diğer dünyanın kanaryası,
Çoktan kurmuş dünyasını
Eşiyle ,yavrularıyla, mutlu mu mutlu.

Bataklığın serçesi de mutlu, boğulurken bile.
Çünkü o, kanaryayı çok sevmişti.
Sevdiğinin mutluluğu, onun mutluluğuydu.

Hiç bilme, duyma, sevgili kanarya,
Bataklığın serçesinin, senin sahte kanaryanın,
Çamurlarda boğulduğunu....

Fikret TEZAL