Çayı harman etmeyi severim. Değişik markalar, değişik bahçelerden gelen çayları getirir aklıma. Döküveririm geniş bir tepsiye hepsini, karıştırırım hızlı hızlı... İşte yepyeni bir çay modeli ve yeni bir çay tadı...

Demeyin sakın "Sonuçta hepsi çay değil mi?" diye. İnanın hata edersiniz. Farkı farketmek için ayrı ayrı demleyip ama aynı anda sırayla içmenizi öneririm. O zaman görürsünüz ki; kimi buruk bir acıya, kimi rayihalı bir iksire, kimi normal bir dere suyuna, kimi dilden damağa, ordan da yüreğe giden bir tada sahiptir.

Ayrı ayrı çayları, ayrı ayrı zamanlarda içsem; ayrı ayrı tadlarını sevip, hangi birini içiyorsam diğerlerine haksızlık edeceğimi düşünürüm. Bu nedenle harman ederim ki, bir diğerine haksızlık olmasın...

Bunları yazarken şimdi düşündüm de insanları harman edemem ki. İnsanları harman ettiğimi varsaysam hadi; onlara duyduğum sevgimi nasıl harman edeceğim? Hadi sevgilerini de harman ettiğimi varsaysam, yüreğimi nasıl harman ederim? Nasıl hepsinden parçalar alıp yüreğimde birleştiririm ki?

Öyle ya... Sevgilerim çok değişik çünkü... Evlat sevgisi, ana baba sevgisi, akraba sevgisi, arkadaş sevgisi, dost sevgisi, sevgili sevgisi, eş sevgisi... Say sayabildiğin kadar. Hangisi hangisine benzer? Evladıma duyduğum sevgiyi, bir dostuma, bir arkadaşıma duyduğum sevgi ile nasıl karıştırabilirim ki?

Olmaz. Olamaz. İnsanlar bir çay değil... Her birinin yüreğimde ayrı ayrı yerleri var. Birinin sevgisi bir diğerine asla karışmaz.

Aşk, tutku, sevgi, sevda, hoşlanma, heves...

Düşündüm şimdi de; yoksa bizler bu kavramları da mı karıştırıyoruz?

Çok güzel bir kıza ya da çok yakışıklı bir erkeğe heves duyduğumuzda, ya da hoşlandığımızda bunu sevgi mi sanıyoruz ki? Ya da bizim duygularımıza karşılık vermediği için onur meselesi yapıp, kendimizi onu sevmeye mahkum ettiğimizde yaşadığımız o kahrolası tutkuyu sevda ile mi karıştırıyoruz? Ya da birini taparcasına sevdiğimizi düşünüp, birkaç gün sonra daha edalı birini gördüğümüzde; "İşte gerçek sevda bu!" deyip daldan dala atladığımız aşklarımıza sevgi adını takıp sevgiye ihanet mi ediyoruz?

Çay dedim, harman dedim, insan dedim ve sonunda sevgiye geldim yine. Sevgiyi sevdiğimden mi? Bence evet...

Sevgiyi seviyorum da; yukarda saydığım kavramları neden insanlar karıştırıyor ki hep? Yoksa bizler ne istediğimizi bilmiyor muyuz? Karıştırıp duruyor muyuz kavramları çay misali?

Sahi... Biz bu sevgi denen güzelliği harmanlama amaçlı ne taklalar atıyoruz böyle?

Daha da doğrusu, biz insanlar ne yapıyoruz böyle?