..... Unutamadığım bir günde seninle karşılaşacağımı bilmiyordum.

Her gün gelip muhabbet ettiğim bir yerde seninle karşılaşmak doğaldı lakin senin bakışınla sonraki günlerde daha içten bir şekilde gizli gizli süzüyordun da sana bir merhaba diyemedim. o düşünceli bakan gözlerine bakarak günler geçti, alışmak üzereydim. Seninle konuşmak istediğim halde konuşamadım.

Önce sen merhaba dedin, daha sonra kı günlerde bende sana merhaba diyerek aramızda küçük dostluk arkadaşlık oluştu.

Her gelişimde şiirler okuyordum sende şiirlerimden okurdun, ben sevinirdim. Zamanla günler gelip geçti bulunduğun yere gelemedim. Daha sonraki günlerde anladım ki sana karşı bir platonik aşk yaşıyorum. Bulunduğun yere gelmeye karar verdim, bu yaz gününde. Hava çok sıcak olduğu için dışarı 18’den sonra çıkıyorum o sırada sen yoktun, hiç kimse yoktu biraz kendimle barışık olup gezerek geri dönüyordum.

Hiçbir şey yapamadığım günlerle kaldım. Anladım ki yaşadığım bir aşktı korkuyordum aşkın varlığına inananlardanım ama birlikteliğe hayır, aşk bir acı, bir arabesk, en acımasız şiirler oluyordu. bir gün şiirden kopacağımı bilmiyordum. Aşık oldum diyorken yine seni karşıma alıp sana şiirler yazmaya çalışsam da

O bir şiirlerle kaldım, artık şiir yazamıyor, okuyamıyor bir durumda. Seni uzaktan sevmenin de güzelliği var. Kırmızıyı sevenlerden biriydik. N e oldu kendi şiirlerim den vaz geçtim.

‘’Üstadan bir iki satır’’ o çok sevdiğim çoban salatadan vaz mı geçecektim.
Bir dert ki kendimle barışık olmaya çalışsamda sana anlatamıyorum, konuşamıyorum sıradan bir tanıdık değilsin.

Sevdiğim benim, dünyama girdin bakışınla, çekingen konuşmanla, o zarif halinle. Ben kimdim neden bu hayatta yalnız yaşıyordum. Sana anlatamadım derken inadına günler geçiyor du.

Gece uyku uymak yerine, balkona çıkıp yıldızları sayanlardan oldum.

Binlerce yıldız gök yüzünden bire birer kayarken bir tanesi senin yerini doldurdu üç saat sonra gün ışımaya başlayacaktı öyle yatıyordum üç saatlik uykuma senin gireceğini hiç düşünmemiştim.
Sadece konuştuk, ter temiz bir şekil de uyandım.
Bu gün en mutlu insan ben olacağım derken, yine derdimle, kendimle kaldım.


Pinaloglu_Muhammet Pınaloğlu