sana sevgimi nasıl anlatabilirim ki!anlatırsam ki;bu çok zor ,bir mucize olur. mucizeleri sever misin sen anneciğim!benim için en büyük mucize sensin. ateşin hararetiyle birlikte beni serin gölgelere nail ettirensin. sıcaklığını duyarım en zor anlarım da, ellerim titrer cesaretim olursun en utangaç anımda, avuçlarımda hissederim bana verdiğin kuvveti.
kaç bahar oldu seninle ve sensiz.ben belki büyüdüm ama o içimde şımarttığın çocuk hala büyüyemedi ve sanırım içimdeki tecellinin olduğu sürecede büyüyemeyecek.sen hep sev beni annem hep şımart. bilirsin kızlar nazlı olurlar,sende nazla biraz beni. gel gene oturup boncuklardan kolye yapalım,yada oturup tuz buz oynayalım ne dersin?bu hoşuna gitmez mi?tıpkı eskisi gibi,tıpkı çocukluğumda ki gibi. arkadaş olalım şimdide,bana nasihat et bende red edeyim bana savunduğun gerçekleri. aslında aslolan sensin, ama anla biraz anne ben daha çok gencim. belki birgün olgunlaşıp senin gibi düşüneceğim,ama biraz sabret annem, sabret ki sonunda selamet olsun...
seninle dolu bir hayat, sensizliğe alıştıramam ay yüzlüm. sen hep orada durmalısın, doğmalısın üzerime, üşüdüğümde ısıtmalısın ateşinle, ben her korktuğumda cesaretim olmalısın avuçlarımda.yoo hayır!bırakıp gidemezsin uzaklara çook uzaklara.ya bende gelmeliyim ya sen gitmemelisin.çünkü ben senizliğe hiç alışamam annem.yine hüzün düştü gönlüme,ben her aklıma getirdiğimde hasretini böyle olurum,bir tuhaf olurum işte.kara bulutlar çöker üzerime kaydıramam onları,bir türlü beyazları gelmezler üzerime.
kır saçlarında her teline kurban olduğum biriciğim!bak gene ağlıyorum işte,gözlerim dolu dolu oldu gene.hasret hep böyle mi yapar anneciğim?hep acıtır mı insanın yüreğini?hadi avut şimdi beni...ama eskisi gibi emziğimi ağzıma koyarak değil, artık herşey farklı anne.artık seni ben yazıyorum defterimeoradan yüreğime,işledim adını içime.her nefes aldığımda adın hep adımın üzerinde.bir bakmışsın kalemimin içinde ki beynim olmuşsun,bir bakmışsın gözümde ki yaş...kaçma hiç benden anne,ben sensiz olamam,anlatamam içimdeki suskun çocuğa bunu. çığlığın olurum, avazın olurum, ama sen benim kara yazım olursuneğer gidersen birgün uzaklara...
yaaa benim güzel annem, beni en iyi sen anlarsın değil mi?zaten başka kimseler anlamıyor.ne uğruna kavuşma ümidi için dua ettiğin dostlar nede içinde birçok şeyle savaşan benliğim...
yıldızlara gidiyor şimdi gözlerim, hani senin saçlarında da yansıması tecelli eden parıltılara. onlara bakıyorum seni görüyorum. ama onlar gündüz olunca gidiyorlar, bilinmeyene. sende gider misin?ve sonra tekrar doğar mısın gökyüzün de. bir gün eğer,benim de en az benim seni sevdiğim kadar onların da beni seveceği evlatlarım olursa, onlara hep seni anlatacağım.seni oynayacağım karşılarında...
gül kokulum buram buram kokun bende, sıcaklığın herdaim ellerim de kalsın. sana sesleniyorum anne, kara yazılım,sevdiğim!affet beni diyorum, tüm yaptıklrım için kırılma bana. çünkü ben hiç bir zaman seni kırmak istemedim. ama sen annesin unutma, sırf bunun için işte anne affet beni...affet