2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
613
Okunma
Meltem Esintisi 166 Hayat Mücadelemidir Y O K S A! ! !
Hayat Mücadeledir diyenler! !
En aciz mahlûkların en mükemmel ve en nazif;
En güçlülerin ise en zor, şartlarda yaşadıkları gibi, beslenme adına da gıdanın en kötüsü ile idare etmek zorunda olduğunu acaba görmüyorlar mı? (yavruların sütle beslendiği, canavarların leş yediği gibi.)
Hayat mücadele meydanı değil.
İmkân ve ihtiyaca göre, nimetlerin sevk ve idare edildiği yardımlaşma sahasıdır.
Bitkilerin rızıkları ayaklarına gider.
Hayvanat nasibine gönderilir.
Akıl, ilim ve irade sahibi olan insan da ilim ve iradesinin hakkını vermesi ve insanlık onurunu koruması için, kendisi kazanıyormuş gibi bir rol ile ihsan ve ikram olunur.
Yoksa,
İhtiyaçlarımızı dışımızda yaratan biz olmadığımız gibi, içimizde de enerjiye dönüştürüp hücrelerimize gönderen de biz değiliz.
Makro ve Mikro âlemin aktörleri hayatın devamına hizmet için yardımlaşmada yarışır iken; bu yarış ve yardımlaşmayı savaş ZAN EDEN okumuş gafillere ne demeli.
Hayat mücadele değil.
Yardımlaşmadır.
Haydi dostlar bencilliği bir yana bırakıp insanı insan yapan en önemli bir özellik olan; NEFSİ İÇİN DEĞİL NESİL İÇİN YAŞAMAYA ne dersiniz.
Herkes kendisinden yardım bekleyen bir muhtaç bulup insani vazifenin ifasının mutluluğunu yaşayabilir.
Bu gün muhtaç değil iseniz, yarın muhtaç duruma düşmeyeceğinizi kim söyleyebilir.
Veren el alan elden üstündür.(Had.Şer.)
Yedirmenin mutluluk ve lezzeti yemede yoktur,
Yeme doğal bir ihtiyacın giderilmesi,
Yedirme İnsani bir olgunluğun gereğidir.
Verelim, yedirelim, barış olsun kardeşlik hayat bulsun,
Etrafımızda haklarını gasp ettiğimiz, aç ve muhtaçlar bulundukça, huzuru, mutluluğu ve barışı rüyamızda görmeyi bile hak edeceğimiz sanmıyorum.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz