Güneş sabah doğmadım dedi belliydi zaten yollar biraz çamur gecenin 3 ü insan acıkıyor ama bir şey geçmiyor boğazından sabahın 4 ünde bi kaç umut var gökyüzünde sabahın 5 inde kalkmış işçiler ellerinde kazmalar kürekler sabahın 6 sında kalkmış hizmetliler hizmet istiyenlere emek verirler sabahın 7 si olmuş ay yok ışığıda bilmem kaç saattir uyumazlar bazıları çünkü doğacak güne küskün yaşıyorlar diyorki kendine biri haklıyım kazanacağım bu yolda kazanmak yok kaybetmenin yoludur unutlmak unutmak yok hatılamaktan geçer hikayeler nemli gözlerle bakarlar kederli dünyaya sigaradan bir fırt çaydan bir yudum bir fırt bir yudum fırt yudum gelmesini beklerler bir umut isterler geçer içinden eski günler peki nasıl başkasıyla yaşayacaklar aynı şeyleri geceler boyu sevişmleri düşündük sıra yalnızlığı öldüresiye iğrenç gelir ölür ölür tekrar dirilir o günlerden bu günlere gelişler ancak zararlarla dindirilir elleri nasır tutmuş insanlar ne olursa olsun tüm aptallığıyla isterler o insanları tanırım gözlerinden yaşlar eksik olmaz yüreklerinden ümitler alınlarından terler direnirler zararı hep onlar görürler bir yoldur ömür elinden tutunca bırakmayacak sanırsın ışık mutlaka tekrar parlar birileri yine çıkar peki ya o kayan yıldızlar onun şimşek gibi çarpan kirpikleri acı sözleri karşısında tek kelime edememek işte o an ciğerinden bir parça kopar sadece acı duyarsın sevgili olamazsın tekrar denesede zorlasada birileri yine aynı aynı ve aynı..