Vuslata yazılmış sahnende, melodram bir öykünün kabaresinde, gölgemle sevişirken hayalin, öznelerine inandım, arka bahçesinde izlerken mehtabı, nazlı yarim
Aşkı gazeteye sarmış parklarda yudumlarken, sarhoşluğuna kapıldım. Yarı ayyaş, yarı ayık halde bir buse kondurdum dudaklarına ve gitti düşlerimin dilberi. Ey saklı bahçem ey boynuma dolanan sarmaşıklar, bırakın çözün hücrelerimi, uyanayım uykumdan ve gördüğüm güzelliğe haykırayım, merhaba ruhum, merhaba gamzende saklı nurum merhaba... bırak sadece cümleler senli olsun, bir ömre bedel, gözlerinden akan damla damla hicran. Geceler bir başka dolu, bir başka başım dönüyor bu akşam. İzi kalmış yollarımda nefesinin. Neşterin çizmişken damarlarımı, aşamıyorum heybetime kan kusan dağlarını. Gıyabında bir imzaya bakardı kuytu bir zaman diliminde sedaya ulaşmak, bana bedel biçilmiş toprağa kavuşana dek ağlamak.

Sislerin yağmurla birleştiği buhranlı bir cuma sabahı…
bileklerimde paslı kelepçe, sesim boğuk ve göz yaşlarım nehrine akar. Pençelerinde nefsimin himayesi, ay mı tutulmuş, gök mü yarılmış bilemem. Boynumda ilmeği dururken dudaklarının, eflatun kokulu saçların gelir aklıma, uyansam da uykumdan, kabuslarıma teslimse bedenim, aşka zafiyet gösterir. Aklımda zihnini bulandıran her bir teşebbüs, fermanımı geciktirir. Sosyal kırıntılarının pasif etkisi, vücut bulmuş sahte bir benlikle bakarken gözlerime, gerçekçiliğinin setlerinde, dikenli telleri avuçlarım. Kanasın uzvum, dikkate değer diktatörlük hüküm sürer ecnebi duygularında, acemiyim, yabancıyım, hissiyatımda fırtınalı bir gece, titrek bir mum ışığı dans eder ve kollarında eririm. Sarılmak mı bu yoksa iç içe geçmekmi, tarifi imkansız… körpecik tabuları yıkma eğilimindeyim. Tenim tenini kaplamış. Hayvansal düşünceler hakim benliğime , sanırım bu ben ben değilim …………….. Yıkıl Karşımdan bu sende sen değilsin.

Sertaç Kılıçdoğan