Yaşamımıza başlar başlamaz birşeylere tutunmayı veya birşeyleri tutmağı arzularız.Öncelikle annemizin memelerini sonra ellerini eteklerini gözlerindeki sevgiyi babamızın davranışlarındaki kararlılığı güçlülüğü dostluklarımızda içtenliği riyasızlığı doğallığı açıklığı yakalamak isteriz ilişkilerimizin devamlılığı için..Bunları her yakaladığımızda sonsuz bir sevinç kaplar içimizi.. Bizi seven bizi koruyan bizim dertlerimize ortak olanların varlığı yaşamlarımızı anlamlaştırır..Bu anlamlı yaşamımızın devamlılığı yakaladıklarımızı tutabildiğimiz oranda ve sürede varolailir..Sadece yakalmakla kalırsak eğer, ilişkilerimiz sevgilerimiz, düşüncelerimiz, dostluklarımız vereceklerimiz, alacaklarımız, kuracaklarımız, koruyacaklarımız zamanın acımasız çarkında ezilirler ve tozlu raflarında unutulmağa mahkum anılar olarak kalırlar..Korunmayan tazelenmeyen içine yenilikler katılmayan korkusuzca ve de samiyetle doğrulukla içtenlikle bezenmeyen süslenmeyen her duygu ,zamanın karanlık girdaplarında tozlaşarak yoklaşırlar..Bir duyguyu yaşatabilmek içinse düşünsel emek gereklidir mutlaka.. Bakımsızlığın zamanı yenebilme ihtimali yoktur..