Buna ister nostalji deyin isterseniz dertleşme...
Ama gerçekten de bir başkaydı benim memleketim!



Eskiden:
-Sadaka vereceğimiz zaman karşımızdaki kişinin gururunu incitmekten,reddedilmekten çekinirdik.
Şimdi:
-Şimdi ise adam başına 20 lira,ya da birkaç yiyecek paketi dağıtacağını açıklayan birisinin evinin önünde binlerce insan birikiyoruz.Birikmekle kalsak,birbirimizi ezerek,kavga döğüş ederek büyük bir izdihama neden oluyoruz.



Eskiden:
-Yapacağımız hayrı kimsenin duymasını istemediğimizden gizlice yapardık.
Şimdi:
-Üç kuruşluk bile olsa yapacağımız hayır,basına duyurmaya çalışır olduk.



Eskiden:
-Yoksul bir çocuğa bir şey aldığımızda kimsenin haberi olmazdı.
Şimdi:
-Birkaç numara büyük aldığımız giysilerle kameralar önünde bu çocuklara poz verdirir olduk.



Eskiden:
-Evimizin kapısını kilitlemeden gezmeye giderdik ya da gece kilitsiz kapılı evde uyurduk.
Şimdi:
-Çelik kapımıza kilit üstüne kilit vurmayla yetinmeyip,değerli şeylerimizi kasalarda saklar olduk.



Eskiden:
-Trafik kazasında yaralanan birisini gördüğümüzde en yakın hastaneye yetiştirmeye çalışırdık.
Şimdi:
-Ya bana ne deyip oradan uzaklaştık,ya da yaralının ceplerini karıştırp işe yarayan şeylerini yürütür olduk.



Eskiden:
-Borcumuzu ödeyemeyeceğiz diye endişe duyar,uykusuz geceler geçirirdik.
Şimdi:
-Borç vereni ya suçladık,ya da tanımamızlıktan gelmeye başladık.Etraf dolandırıcı doldu.En yakınlarımızı bile dolandırmanın yollarını arar olduk.Mahkemeler,icralar alacak-verecek davalarıyla doldu.



Eskiden:
-Sağdaki soldaki gençler birbirleriyle kavga ederlerdi.Ama ne sağdaki ne de soldaki emperyalizmin uşağı olmayı kabul etmezdi.
Şimdi:
-Sağ,sol kalmadığı gibi küreselleşme yutturmacasıyla emperyal güçlerin ya kalemi ya da ağzı olduk.



Eskiden:
-Kıbrıs için canımızı vermeye hazırdık.
Şimdi:
-Ya Rumlar’a ya da AB’ye Kıbrıs ı peşkeş çekmenin yollarını arar olduk.



Eskiden:
-Ülkenin bir yerinde doğal bir afet olduğunda,bir askerimiz şehit düştüğünde yasa bürünürdük.O ateş kor gibi yüreğimizi yakardı.Bölücülere aman vermezdik.
Şimdi:
-Bu tür olaylardan etkilenip etkilenmediğini anlamak için gözlerimizi borsaya dikip;TV lerdeki, gazinolardaki eğlencelerimize devam eder olduk.Bölücüleri kardeşimiz ilan edip,kucağımızı açtık.O da yetmedi:Altlarına meclisten koltuklar ikram eder olduk.



Eskiden:
-Bir politikacının yakını vergi kaçırsa,hayali ihracat yapsa ortalığı yıkardık.
Şimdi:
-Gemiciklerde yumurta kırıp,mısır patlatan politikacı yakınlarını "Adamlar işini biliyor! " deyip takdir eder olduk.



-Böyleydi
-Şöyle oldu
-Böyleydi
-Şöyle oldu



Bu dertleşme bitmez.
En iyisi ben,kafama bir huni geçirip, Diyojen gibi elime bir fener alıp gideyim dostlar:!
-Nereye mi?
-Memleketimin o asil İNSANINI aramaya!...