0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
713
Okunma
Tespih taneleri yuvarlanırken elinizin yamacından aşağıya,hayat ve zaman acımasız bir çok sefer düzenler vücudunuza.Ağır tahripler yaşanır,hem içinizde hem dışınızda.Vücudunuzun bilim ve kültür merkezi olan beyniniz dağıtılır,yaşama dair umut tohumlarınızın ekilip sürüldüğü gönül tarlanız talan edilir.
Tamam dersiniz,tamam artık,ben öldürüldüm fakat gömülmedim.Hayatta yapmamanız gereken en büyük yanlışı yapar,kendinize acımaya başlarsınız.Oturup çatı altına hayata,zamana ve bunlar dahilinde yaşadıklarınıza göz yaşı döküp,ilk siz zavallı damgası vurursunuz kendinize.Oysa,somut varlıklara bir tanım bulmayı bir kenara bırakıp,onları olağanca mutlu yaşamaya bakmanın yollarını bulmaya çalışmalısınız.
Ne bizler hayatı anlayabiliriz ,ne sizler.Ve yahut nede ki onlar anlayabilir hayatı.Anlaşılabilmek için yaşanılan bi sistem,son sayfasına kadar okunduğu taktirde çözümlenebilecek bir roman veya otobiyoğrafisi çıkarılabilecek bir yazar değildir hayat.Hayat ya her şey ile hiçbir şeydir,yada hiçbir şey ile herşeydir.
Ah hayatın yosun tutmuş derinliklerine dalmaktan vazgeçmeyen insanlar,sizin için endişeleniyorum.Umarım hayat bir gün sizi o derinliklere hapsetmez.Umarım daldığınız derinliklerden,bir gün yukarı çıkıp nefes almaya başladığınız andan itibaran,hayat teknenizi kaybetmiş olmazsınız.
