Yitik yaşarım eğer sensizde yaşarsam.Tutunurum müziğin acılarınla savaşanlarına.Perdeni açıp gösterdin oyununu ve şimdi özlemeye adadım kendimi.Boşluğun kendinden habersiz yolculuğuna tutmuşum ışığını vuran cennetine,yoksullara selam veririm isyan eden hayatkarında ve ne olur onlarıda tanı ve karış yazarların bize öğrettiği şiirlere.Bu bakireliğin ilk günlerinde batakhanedeki yakınlarını gör ve şehvetin ruhlarına verdiği karanlıklarını al.Şimdi dön ailene sevgilerini tut gönder yeraltındaki nice ölümlere.Bak halen saf’sın yardım saçlarının doğallığına karıştırdı güzelliğini,özlüyorum...
Elem bedenimde,ağır müzik,tut elimi zor günlerdeyim.Kime dönüyorsam eski sevgilimi soruyor bana,gözleri kara,saçları kızıl,ruhuna bakamıyorum başka bir aşk’a karışmış,yinede babsını özlüyorum oda yerin altında belki cennetin yolunda sen ışığını onada gönder vefalı ellerim kimseye dargın değil.
Çiğ tanelerim ne zaman geleceği gördüyse gerginlik kalbinde geri çevrildi.Yapma ışığını kapatıp ulaşmamı engelleme acılarım veyine acılarım...
Suya değdiği yerde doğallık olgunlaştırdı beni,yaşıtlarımın vüyüğü oldum,bir baş birde yaşlı adam birde sokak çocuklarını unutma ben acılara alışığım onlara dağıt sevgi iksirini kokularını sar anne gibi çünkü halen bakiresin.Ve kalbim geri dön konuşmalarına ihtiyacım var.Mutluluğu gizle ne olur bana iyi gelmiyor.Kimin nerede acısı varsa gönder gizemiyle ve dikkat et kötülük var halen ellerinde.