Yine acı, yine kan yine sivil askeri araca uzaktan kumandalı patlayıcıyla düzenlenen saldırı. Biri onyedi yaşında genç kızımız olmak üzere, beş şehit.

Doymadılar kan dökmeye, doymadılar karışıklık çıkarıp, huzur kaçırmaya, doymadılar bu ülkenin evlatlarına kıymaya.

Yazmaya ellerim varmıyor, üzüntüden dilimiz damağımıza yapıştı, söyleyecek söz bulmakta zorlanıyorum.

Rabbim şehit yakınlarına sabır, metanet, dayanma gücü ver.

Sözün bittiği yer galiba bu , yeter artık dedik, yapmayın, kıymayın bu gençlerimize dedik, kime söylüyoruz. Sanki vicdanları varmış gibi, sanki onlar da bir kalb, merhamet taşıyorlar gibi, sanki onlar bu kadar vahşeti yaparken kıpırdamayan kılları, yalvarmalarımız karşısında insafa gelecekler gibi, sanki, sanki, sanki…

Ey yetkililer, sizlere sesleniyorum, üzüntü ve ağlamaktan kısılan sesimizle, birlik olun, beraberce bir çözüm getirin, bu vahşet dursun.

Sanki ülkemde savaş var, sanki dört kolda, dört cephede bilmediğimiz düşmana engel olmaya uğraşıyoruz. Savaşta en azından düşmanı biliyorsun, kimdir, nedir, nerelerden saldırır!

Dün Diyarbakır’da karakol önüne araçla yanaşıp, kahraman askerimizin, canı pahasına savunduğu karakolu ve arkadaşları haberini akşam içimiz yanarak izledim, gece geç saatlerde.

Onun acısının ardından, sabah halkalıdaki menfur saldırı!

Ayrık otları gibi bitmiyorlar, bitmeyecekler gibi.

Yazamıyorum üzüntüden, söyleyecek teselli sözü kalmadı artık.

Allahım yar ve yardımcısı ol bu milletin, şehit ailelerinin kalblerindeki üzüntüye sen teselli ver. Acıları çok büyük, gencecik fidanlar, ne ağlamakla ne sızlamakla geri gelmeyecekler.
Biliyoruz, ama kim dindirecek bu ailelerin acısını, onca emekle, sevgiyle ihtimamla büyütülüp, tam ele geldikleri, ailelerine destek olacakları dönemde yitirilmeleri, bir daha göremeyecek olmaları, çok çok acı.

Rabbim, yarın ahirette şefaatlerine nail eyle.

Mehmetçiklerimiz sana emanet, ne olur, bu ülke çok acı günler geçiriyor, başka acılar verme, ne olur Yarabbi, ne olur!!!