Tabiatı, farkederek, görerek, tadarak yaşamak size gerçekten yaşadığınızı hissettirir. Şehrin gürültüsü, koşuşturmacası içersinde ilkbaharın gelişini kaçırabilirsiniz, hangi meyve ağacı ne renk çiçek açar, tomurcuklar nasıl gelişir veya hangi yapraklar sonbaharda önce altın rengine bürünür, sonra kızarır ve sonra da yere dökülür. Veya yağlıboya resim yaparken renkler size abartılı gelebilir, ama tabiata görerek baktığınızda, o abartılı dediğiniz renklerin hepsinin, tabiatın renkleri olduğunu, şaşırarak farkedersiniz. Kışın yağan kar, şehirde arabaların geçmesiyle bir çamur deryasına dönüşerek, size mutsuzluk verirken tabiatın içinde ayrı bir huzur ve dinginlik sağlar size.Tabiatı farkederek yaşadığınızda size mevsimlerin değişimini zaten kendisi hissettirir.

Tabiatın içinde, ayrıca hayvanlarla da bütünleşirsiniz, korktuğunuz hayvanların aslında ne sevimli olduklarına şahid olursunuz.

Mesela, bir örümcek ağını nasıl örer? Yakından incelediniz mi hiç? Bir mimar, mühendis titizliği ile ağını ördüğünü farkettiğimde henüz on yaşımı bitirmemiştim. En çok korktuğum hayvan olmasına rağmen, her bir santimi, nasıl ördüğünü korka korka incelemiştim.

Geçen gün, karşı evin çatısında, anne karganın yavrularına uçma dersi verdiğine şahit olduk. Ama yavrulardan biri kanatlarını çırpamadı ve bizim bahçeye düştü. Düşer düşmez uçmaya çabaladı ama uçamadı, onu gören bir kedi, usulca yavruya yanaşmaya çalışınca biz panikle bahçeye çıkıp kediyi kovalamak istedik. Ama ne mümkün..Anne karga, dalın üzerinden bize pike yapmasıyla biz içeriye kendimizi zor attık. Anne karga dalın üzerinde.. kedi ağacın arkasında.. yavru karga yerde.. biz içeride...Ben panik halindeyim, kedi yavruyu yiyecek diye..Hemen bahçıvanı çağırdım.

- Çabuk gel, kedi, yavru kargayı yiyecek, biz anne karga yüzünden yardım edemiyoruz.
diye telefonda durumu özetledim. Bahçıvan,
- Abla! Sen tabiatın işine karışmayacaksın, seni, dışarıya bırakmayan anne karga, kediye göz açtırır mı sanıyorsun..? Merak etme, tabiat kendi dengesini korur..dedi.

Bir durakladım..Sonra çok doğru buldum..Hiç düşünmemiştim...Utandım..

Bizler,zaman içersinde onların doğal yaşamlarına girip, maalesef dengelerini bozduk. Önce onların tabii yaşam alanlarını bozup, beton yığınlarına dönüştürdük, sonra bu alanlar bizi sıkıştırdı, depresyona soktu, tekrar o alanları özler olduk..Ama ne yazık ki, bu alanlarda onlarla birlikte yaşamayı bilmiyoruz...