Yaşamın gizini keşfetmek için ne kadar çabalasakta gittiğimiz yer durduğumuz yerdir.Yüzbinlerce böceğin,her gün bir yeni bir şekliyle karşılaştığımız doğanın bir gün tümden yokolabileceğini düşünüyormuyuz hiç.. Sabah kaltığımızda akşamın anlamsız tartışmalarını ,iddialarını ne kadar farkedebiliyoruz..ne kadar..? Bir gün ellerimizle özenerek dokunduğumuz tenlerimizin,daha parlak görünmesi için türlü türlü şanpuanlarla yıkadığımız saçlarımızın ,düzenli şekilde veya hiç fırçalamadığımızın dişlerimizin,aynalarda gördüğümüz akislerimizde beliren güzelliklerimizin hiç beklemdiğimiz bir anda hiç bir kıymeti olmayacak şekilde önemsizleşeceğini idrak ediyormuyuz ki ?.. Yapılan ve bundan sonrada yapılacak savaşlarda kavgaların nedenleri ne olursa olsun tarihin içinde sadece bir eski bilgi olarak kalmışlaşacağnı, o an içimizi kemiren bir çok duyguların yokoluşumun içinde çöp tenekesine atılan herhangi bir nesneden fazla bir önem taşımayacağını,bilginin ve bilimin zamanın sonsuzluğunda önemsizleşerek yenileştiğini,her yenileşmenin eskileşmenin başlangıcı olduğunu,önemsizliğin içerisindeki önemin o an için çok büyük değere vardığını kavranılabilmesi yaşama tamamen özgür katkısız bir tarafsızlık,bencillikten uzak duygularla ve sevginin sabrın hoşgörünün oluşmasıyla mümkündür...