Mutluyum...hiç olmadığım kadar...şimdiye kadar ihanet, gözyaşı, hüzün vardı şiirlerimde...Yaşadığım bunalımlardan dolayı az daha elimde kaçırıyordum asıl mutluluğumu...evet ben mutsuzluğu sanat edinenlerden değil, ufacık bir papatya demetinden bile havalara uçan bir insan olarak yaşadım hep...

Sevmek, hayatta bundan daha güzel ne olabilir? Aşk? hayır bence aşk sadece bir elektriklenmedir..sevmek asılolandır...Kuşkusuz herkese seni seviyorum denilmez...zaten söylensede karşındaki seni sevmiyorsa o özel sözcük havada asılı kalır...öyle ucuz olmamalı SENİ SEVİYORUM demek...

Elele zorluklara beraber sırtsırta dayanarak geçmeye çalışmalı birbirini sevenler...En başta güven olmalı birlikteliklerde...körükörüne sevmemeli insan..kendi çıkarları uğruna harcamak isteyenleri iyi tanımalı...yalın, duru ve yalansız olmalı hayat...

Ben Allahıma şükrediyorum ki beni seven birtanem oğlum var...O öyle bir şiir yazdıki bana anneler gününde içten gelen en güzel duygularıyla, gurur duydum ve birkez daha,
şükrettim...Evlat sevgisini, dünyanın en yakışıklısı, en zengini de gelsede değişemem..OĞLUM önce gelir...Bundan böyle ona kendimi adamak istiyorum...Anneliğin en güzel şeklidir sevmek ve BEN OĞLUMU ÇOK SEVİYORUM....