Çocukluğumdaki bir gazetenin logosunun altında yer alan “Her sabah dünya yeniden kurulur, her sabah Taze bir başlangıçtır.”kabîlinden sözü hep hatırlarım. Sisli kış sabahlarından ziyade, bahar sabahlarında daha bir yoğunlaşır bu sözdeki mana bende. Baharın, erguvan dallarındaki güzellik yaşama sevincimi kamçılar. Kentlerin ve kırların üzerinden aynı bulutların geçtiğini düşünürüm. Yolda daha bir zinde yürürüm.


Sabahın hoş serinliği, alır götürür gönlümdeki gam bulutlarını. İçimde açan çiçekler doğadakilerle at başı. Şırıl şırıl, yarpuz kokan çeşme başları hayal ederim. Bu hayalle dağılır gider kederim. Ellerim , muhayyel iklimlerin billûr bakışlı perisinin zambak ellerini özler, gözlerim gözlerinin buğusunu. Yudumladığım çaydan daha bir haz alırım.


Sözcük dağarcığımı şöyle bir yoklarım. Asudelik, güzellik, huzur, haz, mutluluk adlı sözcükler dokunur parmak uçlarıma. Gül mevsiminde gül dibaceli bir isim yazılır sayfamın bidayetine onu kokarım gül niyetine… sayfamın nihayetine kadar sürer bu güzel yolculuk. Dem asude gün asude…


Böyle taze sabahlarda, yaşadığım kentin de muhayyilesine taze hayaller, ciğerlerine taze hava dolar. Kent de kendini yeniler. Geçmişin külünden tozundan arınır. Baharın gülleri açar, neşe saçar an. Güzelleşir adı gül dibaceli perinin tavrı gibi zaman… yol alır devir devran. Bence de “her sabah dünya yeniden kurulur, her sabah taze bir başlangıçtır.” O yüzden ümit çiçekleri açar yüreğimde… Sabah saatlerinde daha bir zinde, daha bir hayat dolu oluşum sanırım ondan.
Ankara, 27.05.2010 İ.K