Aşka dair cümlelerle süslemek istiyorum giriş mısralarımı. Süslü püslü kelimelerim olsun istiyorum mesela.
Okudukça haz alayım, yazdıkça unutayım nokta koymayı ve yolculuğu uzun, kafiyesiz olsun istiyorum anlatmak istediklerimi… Coşkuyla yayılsınlar beyaz sayfaya ve çobanlık etmesin istiyorum artık yazdıklarıma kalemim…

Silgi kullanmak istemiyorum mesela. Olduğu gibi kalsınlar istiyorum ip gibi dizilirlerken ve yaşamdan alınan parçaların tekbir zerresini gizlemeden… Ucu kırılan kalemleri atmak ev tükenmez kalemle tükenmeden uzatmak istiyorum boylu boyunca.

Su gibi berrak su gibi akıcı olsun istiyorum. Okuyucularım tebessüm etsin istiyorum bir sonraki kelimem de. Bu da ne biçim yazı dedirtmeden kurtarmak istiyorum paçayı ve mutlu etmek istiyorum mutlu olduğum kadar…


İstiyorum sadece…
Zaman çok şeyi almış da götürmüş meğer.
İstediklerimi beceremediğimi hissediyorum şimdi.
Ben aşkı saklamışım üst katın raflarına. Mutluluklar da çekmecelerin en gerisine atılmış.

Üzeri tozlu sehpaların bomboş kayıt parçalarıyla dolu olduklarını fark edememişim bunca yıl. Ve aksakallı dedenin beyaz görünümü getirirken gözümün önüne; görmemişim kendi ağaran saçlarımı…

Her şey, eskiciye verilmek üzere ayrılan eşyalar gibi olabildiğince görünmezlere atılmış.
Tek tek…
Acımadan…

Yıllar mı yıpratmıştı beni. Ben mi yılları yok etmiştim kendi ellerimle.
Tuğlası sağlam hayatların temeli atılırken; ahşaplaşan bu yıkılasıca yaşantı da neydi…
Neydi bunca durağanlığın hazin sebebi…

Belki de bildiklerimde saklıydı her biri. Ve ben büyüdükçe; kocaman bir arapsaçına döndü yaşanan tüm zaman dilimleri.

Ben aşkı çoktan unutmuştum aslında. Unutturulmuştu en feci şekilde.
Hiç doğallığını görmemiştim belki de… Bir ressamın boya küpüne batırdığı fırçasının ucundaydı hep aşk…
Ve ben hep rengârenk sevdaların cezbinde takılı kalmışım, duruluğuma rağmen…

Şimdi nasır tutmuş yüreğimin kıyısında, yumuşak bir mekân arar gibi, küçücük bir umutla da olsa kaybetmek istemiyorum yine de aşkı.

Ve coşkuyla başlayıp hazinle biten birkaç satırın hikâyesinden çıkmak istiyorum olabildiğince…

Ben belki de çok şey istemiyorum bembeyaz aşktan başka…


__Sessiz Kalemin Çığlıkları__
Ayşenur Kaya