Asil ve Özgün
İlk kez
Yazılmamış kitapta ikimizin okuyacağı
Bir öykü
İçimde vurgun yemiş dalgıçlar gibiyken
Deniz mavi
Tüylerim diken, diken…
Yakamozda seni seyredeyim diye
Bulutun gölgelediği güneş
Yaşanan yaşamın içindeymiş gibi, akılda kalanlar, düşler kadar güzel "Zeytin Gözlü". Benim düşlerim senin umurunda mı bilmem. Ya benim umurumda mı, onu da bilmem. Yaşanan edinilmişlikler umudun özlemleriyle duman ötesi bir ülkede unutulan "SEVDA" nın gün ışığına çıkarılmış bir buluntusu. Akılda tutulan ve unutulmayacak olan bir özlem.

Güneş son ışıklarıyla Deniz de yarattığı yakamozlardan gökyüzüne uzanırcasına bir sevda döngüsünde; Dünya misket, Ay uçurtma. Artık dargın değilim dünyaya! Gecenin şafak vakti gelmesin erken. Terler silinsin beyaz havlulara ve “Zeytin Gözlü” baksana; hayali bile özlem dolu güzellikleri yaşarcasına olunca dargın olmamak gerekiyor rüyalara. Çünkü bir akşam vakti Eğe’nin mavi suları içinde, Akdeniz sıcaklığındaki yüreğiyle "Gönül dostu" gurbet türküsü eşliğinde özlemli yüreklerde iz bırakarak dönüyor.

Keşke bu düşüncelere yapışan bulanıklığı açık bir serilmeyle dağıtmak benim için olanaklı olsaydı demenin gereği yok. Artık bir sevda tepesindeki boz kırda doğa ile iç içe büyümüş bir yaşam asması güzelliği sarmalamıştır yüreği. Su ile karbonun organik özümsenmesi bitkisel öz suya dönüşür hali gibidir. Kristallerin oluşum sürecinde birbirleriyle buluşması, kesişmesi, birbirlerini etkileyerek saf eksiksiz gelişmiş bir kristal biçimi alamazlar. Bu benzetimdeki gibi her "SEVDA" da bir ikili buluşmasında yaşamın saf, katıksız karışımının temelinde yatan gerçekte insan olmanın ve bütünleşmesinin farklı gerçeği yatar. Ve "Zeytin Gözlü" eşitlikçi anlayışları içeren bu gerçekleri bilmek seher vaktinin günle buluşması gibi insanı mutlu eder.

Bedri Demirpençe