................................................

DADO, adı AYŞE olan biricik annemin lakabı. Tüm mahalle çocukları, akrabalar, abiler, ablalar, yeğenlerin hepsi ve ben anneme DADO diye hitap ederiz...


Büyüdüm, 23 yaşıma geldim, bir gün yade (kürtçe’de anne demek.) dediğimi hatırlamıyorum, hep dado diye sesleniyorum anneme...


Dado ismi, dillere plesenk olmuş adeta. Bizim mahallede, kime sorsan Dado kimdir diye anında cevabı yapıştırır yüzüne...


Çünkü o hepimizin emektar annesi. Çünkü o tüm çocukları çocukları gibi sevip sayıyor. Çünkü o ne olursa olsun, pes etmeyen, yorulmayan, halinden gayet memnun, kimseye muhtaç duymayan, 70 yaşına rağmen ayakları yere sağlam basan, yerinde durmayan, kişileri üzmekten korkan, tatlı mı tatlı bir melek, hayatın kendisi ve yaşama renk katan mutluluk efendisi...


O, kendimi bildim bileli hamaratlığından ödün vermeyen bir anne. Doğayla barışık, tabiatla iç içe yaşayan, dağlarda nefes aldıkça huzurlu olan, tarlalara gözü gibi bakan, tüketmekten ziyade üreten bir profil DADO...

--- Dado, sen ve tüm güzel annelerin ellerinden yüreğimden kopan tüm sevgimle öper, anneler gününüzü kutlar, her an mutluluklar dilerim size...

Siz ki insanlığın neslini sürdürme anlamı, siz ki adı meclislerde geçti mi alkışları çoktan hakkeden, siz ki evde neşe kaynağı, siz ki dışarıda yağmur bereketi, siz ki ayakları altında cennet geçen değerli varlıklarımız, siz ki göz bebeklerimiz, SİZ Kİ beden ve ruhlarımıza can katan CANLARIMIZ...