Arkadaş; ne hoş geliyor kulağa, kelimeyi telaffuz etmek bile insanın içine bir ferahlık bir sıcaklık veriyor. Yalnız olmadığımızın işareti sanki bu yedi harf. Hani yanlış da diyemeyiz bir arkadaşımız varsa paylaşılmıştır bir şeyler yediğimiz lokma, içtiğimiz su, gündelik hayatta şahit olduğumuz olaylar, aklımıza takılan bir mesele. Ne demiş şair YALNIZLIK PAYLAŞILMAZ PAYLAŞILINCA YALNIZLIK OLMAZVarsa yanımızda bir arkadaş yalnızlık terk eder bizi.
Arkadaş olmak için her konuda aynı fikirde olmakta gerekmez. İki insan iki farklı dünya demek. Önemli olan bu farklılıklar içinde ortak noktayı bulmak. Fikren ayrı dünyalarda olsak da aynı dünya da gelmişsek bir araya vardır bir sebebi mutlaka. Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir yaşanan her şeyin bir sebebi vardır. Değimli ki bu yaşadıklarımızdan edindiğimiz kazanımlar olgunluk hanemize artı olarak eklenir. Ve her artıda biz biraz daha hafifler eksilerimizi artıya çevirmenin hazzını yaşarız.
Birlikte bir şeyler üretmek ortaya çıkan yapıtta fikirlerin nasıl ahenkle uyuştuğunu görmek. Seyretmeye doyamamak bu güzellikleri, sohbetlere dalıp başka diyarlara uzanmak, zamanın nasıl geçtiğini fark etmeden bir olmak birlikte olmak. Paylaşmak neşeyi, sevinci, güzellikleri kâh gülüp şen kahkahalarla, kâh çalıp söyleyerek hep birlikte şarkılarla, türkülerle. Acıyı hüznü kederi de paylaşmak yüreğimizin derinliklerinde hissederek en içten en saf duygularla.
Bir su gibi akıp giderken zaman, ne çare ki yol ayırımını, virajı gösteren trafik levhası gibi olacakları önceden haber veren bir sistem yok. Yaşam önümüze neler çıkaracak bilinmez. Ne gelirse gelsin aynı dünyayı paylaştığımız müddetçe sorun yok insanoğlu her şeyin üstesinden gelebilir yeter ki istesin. Değimli ki her sabah doğan güneş yüzlerimizi ısıtıyor geceleri aynı mehtabı seyrediyoruz dert değil araya giren mesafeler geçici ayrılıklar.
Bir gün mutlaka bir yerlerde yolumuz kesişir yine birlikte olur, paylaşarak lokmamızı, sevincimizi, kederimizi yine bir olur birlikte oluruz.