Güneş ortalarda. Güzellikli bir gün. Trafik sıkıntıları yok, aracın radyosundan dinlediğim güzel müzik nağmeleri ruhumu süslüyor. Adada seyahat ediyor olmama karşın paylaşılır sohbetlerdeki yürüyüşler geliyor aklıma ve yaşama dair tüm olumsuzlukları öteliyorum. Ruhum dinginleşiyor. O zaman dilimlerinde çeşitlilikleri çok konuları müzik eşliğinde düşünme fırsatı bulduğumdan sıkıntı yerine içimi sevinç kaplıyor... Bir sevenimi ve bir sevdiğimi düşünüyorum bu cennet Ada ‘da…

Ne anlaşılmaz insan kalabalıkları ne viyadükler ne sıkışmış trafik beklentileri var. Renkli dünyalardan öte sade ve içten bir doğa sadeliği her taraf… Düşüncelerimde uzayıp giden yolda sen diyen birinin serap’ı andıran tebessümlerini yakalamak istercesine içtenlikleriyle seven sevgilinin bir sıcaklığı kaplıyor içimi… Örnek bir okulun yazı tahtasında hep okumaya değer ve sevilen ders notları gibi Ada güzellikleri eşliğinde aklımı süslüyor bu düşünceler…

Ve geçmiş zaman dilimlerinin herhangi bir akşamındaki yaşam güzellikleri yansıyor Adalı günlerime!... Adada güneş günü yarıladı. Hayal ediyorum. Biraz sonra yalnız başıma gün batışını izleyeceğim. Yalnızlığımı aklımdaki güzel ve saygın dostlar süsleyecektir. Karanlık çökerken uzun yıllardır kent pusluluklarında görsel şölen olmaktan çıkmış yıldızlarla bir sevgili özlemindeki buluşmalarım başlayacaktır. Fiziksel yalnızlıklarımı ruhsal bütünlüğümdeki özlemlinin varlığı ile çoklu olacağım. Bu anlamdaki yaşamı bahar getirilerinin mutluluklarıyla selamlıyorum…

Bedri Demirpençe