..............................................

Sahip olduklarımı yitirmekten korkuyorum...


Bağlandığım İstanbul şehrini kaybetmekten, sevdiğim Dicle nehrin bir gün olur da kurur diye, bir an olur diye ilham perileri beni terk eder diye, hayallerim suya düşer diye korkuyorum...


Korkuyorum, ansızın ölmekten...


Bir çukura yuvarlanmaktan, bir kaldırım üstünde yalnızlığı oynamaktan, arkadaşsız kalmaktan, hayallerime yüzme öğret(e)memekten, düşüncelerime sahip çık(a)mamaktan, böyle gelmiş böyle gider sözüne muhatap olmaktan, kendimi unutmaktan korkuyorum...


Haksız bir şekilde bir dostumu kırmaktan, bir karıncayı yanlış adımda ezmekten, bir çiçeği dalından koparmaktan, bir yıldızı sebep yokken yerinden sökmekten, bir çocuğu söz ve davranışlarımla üzmekten, anneme saygısızlık etmekten, babamı özlememekten, Mimoza’yı ihmal etmekten korkuyorum...


Korkuyorum bir şeye yaramamaktan, bir başarıya ulaşamamaktan, ileriye doğru bocalamaktan, keşkelerle kuyulara inmekten, mutsuzluklarla mutluluğa uzanmaktan, kayıplarla varlığımı teselli etmekten, kendimi tam tamına ifade edememekten...


Korkularım çok. Bana dönük, benden ziyadedir sınırları...



................................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
26 NİSAN 2010,,,23.10
Mardin