Merhaba can dostlar,

Bu yazımda sizlerle sevgi üzerine sohbet etmek istiyorum.Çünkü benim yüreğim sevgiyle dopdolu,insanları ve ALLAH’IN yarattığı tüm canlıları çok seviyorum.Ama biz toplum olarak sevgiyi unuttuk mu? veya sevgisizliklere mi itildik?..Manevi değerlerimizi görmemezlikten geliyor,büyüklerimize küçüklerimize sevgimizi vermeyi ihmal ediyor çok büyük eziyetmiş gibi görüyoruz.Çok mu zor sevgiyi vermek? aslında zor değil, bence nedeni çok basit; ’ Başkalarını ancak kendinizi sevdiğiniz kadar sevebilirsiniz ’ Biz galiba kendimizi sevmeyi unuttuk.

Sevgiyi daha az isteyip,daha çok verdiğimiz zaman insan sevgisinin sırrını öğreniriz.Ama biz hep sevgiyi almaya baktık,vermeyi hep ihmal ettik.Yaşama geri dönmenin en iyi yolu onu vermektir.Yaşamımızda sevgiyi bilmek istiyorsak bizden uzak tuttuğumuz ve kendimizi korumaya çalıştığımız kimselere kendimizi açıklamaya hazır olmalıyız.Aslında saklayacak hiç bir şey yoktur.Sevgi,bizi birbirimizin kusurlarını kabul etmemizi ve bunların yanında rahat olmamızı sağlar.Hiç bir duvar,bizi bir diğerimizin yalnızlığından ya da umutsuzluğundan ayıracak kadar yüksek,ya da güçlü değildir.Başka insanlara ihtiyacımız olmadığına biz kendimizi kandırsak bile,onların bize ihtiyaçları vardır.

Sevgiyle geçen bir yaşam asla sıkıcı olmayacaktır.Sevgiyi hiç bir sorununuza değişmeyiniz.’ Ben sorunlarımdan daha önemliyim’ demeyi ihmal etmeyiniz.Sevmek sevgiyi vermek,mutluluğumuzu bir başkasının mutluluğu içine yerleştirmek demektir.Unutmayınız kullanılmadığı sürece sevgi sevgi değildir.Sevgisizlik içinde sorunlarınızı yaratan kişi olarak kaldığınız sürece o sorunları çözmek olanaksızdır.Aslında yüreğimizdeki sevgi sabittir;kararsız olan bizleriz.Sevgi güvence verir,ama biz insanlar verilen sevgilere ihanet ederiz.Sevgiye her zaman güveniniz.

Alınganlığa,egoizme ve çocukca incinmelere kendimizi kaptırmayalım.Bunlar yalnızca ilişkilerimizin,sevgilerimizin değerini alçaltmaya ve yakınlaşmalarımızı önlemeye yararlı olacaktır.Gururlu olmayı bırakın,gerçek sevgilerde gurur genellikle sahtedir.Engeller oluşturur ve yakınlaşma yerine aramıza setler örer.Etrafınıza sevgiyle bakınız gözlerinizin içi gülecektir.Çünkü insanın ruhi yapısı yüzünün aynasıdır.Kızgınlıklarınızı,incinmelerinizi,acılarınızı sürdürmeyiniz unutmaya çalışınız.Bunlar enerjimizden çalar ve bizi sevgisizliklere iter.

Mutlaka tüm sevgilerin,ilişkilerin sürekli olamayacağı gerçeğini de bilmeliyiz.Geçici olabileceklerini düşünsekte,sanki sürekli olacaklarmış gibi davranışlarımızı sürdürmeyi de bilmeliyiz.Sevgiyi vermekten korkmayın.Eğer gönülden veriyorsanız,hiç bir zaman çok vermiş olmazsınız.Hiç bir kimseyi de kesinlikle sizin için ’ Sevgi adına’ bir şey yapmayada zorlamayınız.Çünkü vereceğimiz sevgiler pazarlık konusu yapılamaz.Sevgiyi verdiğinizde karşılığında ne alabileceğinizi düşünmeyin,o verdiğiniz sevgiyle,karşınızdaki insanlara neler katabileceğinizi,neler verebileceğinizi düşünün.Kusursuzluk sevgi için gerekli değildir.Yüreğinizdeki sevginin dürüstlüğü önemlidir.İlişkilerinizin ihmaliniz yüzünden ölmesine izin vermeyiniz.

Hayvan sevgisiyle ağaç sevilmez
Ağaç sevgisiyle çiçek sevilmez
Çiçek sevgisiyle insan sevilmez


Sevgiye her zaman ihtiyacımız vardır.Birbirimizi içtenlikle sevmeliyiz.Yüreklerinizdeki sevgiler maviliklere yelken açsın.Sevgiyle kalın güzel dostlarım.


Saygı ve sevgilerimle

Bahar Tülay Kıran