Bir çocuk vardı hatırlarmısın
Annesi olmadığı zaman ağlardı
Gözlerinden yaş eksik olmaz
Kim dokunsa ağlardı
Hayatının tadı olmuştu ağlamak
En ufak bir bir dokunuşta bile hemen gözleri dolardı
Biraz büyümüştü artık
Anlayabiliyordu etrafında olup biten şeyleri
Okul çağındaydı artık
Arkadaşları olmuş ve paylaşmayı öğreniyordu
Anlıyordu yavaş yavaş hiç bir şeyin küçüklükte ki gibi olmayacağını
Rahat hareket edemiyeceğni
Zaman akıp geçiyordu durmadan
yıllar birbirini kovalıyor
Her geçen dakika,saat,gün
Büyüdüğünü anlayabiliyordu
Artık gönül çağına ulaşmıştı
Gördüğü her kıza aşık oluyor
Kalbinde bir şeyler his ediyordu
Ama anlatamıyordu
Nasıl olacağını nasıl yapılacağını
Günün birinde birine rastlamıştı
Hatırla unutmazsın...
Bu sefer farklı bir şeydi
Öncekilerine hiç benzemiyordu
Kalbi sanki durmuş yerinden fırlamıştı
Dizleri tutmuyor,elleri titriyordu
Yaşadığı bu hisler korkumuydu yoksa aşk mıydı?
Sordu kendine daha öncede yaşamıştım bunu ama bu farklı
Demek ki öbürleri sadece bir gençlik hevesiymiş
Gerçek olan buymuş
Beni bambaşka bir aleme taşıdı bu duygu
Kanatlanıp uçacağım sandım
Hatırla unutmazsın sen bunu
Yüzüm solmuşken senin karşında durupta bana bakmanı
Hatırla unutmazsın
Sana söylediğim ilk kelimeleri
Unutmak mümkünmü sence unuttuğum her kelime
Yüreğimde ki yanan ateşin körüğü olacaktır bunu bilirim
Değişen zamanın bir aşığıydım
Dönen dünyanın hızına yetişmek isteyen
Bir Mecnun’u Ferhat’ı Kerem’iydim
Uzakta olduğunda seni yanımda hayal edip
Böyle avunmayı kabullenen bir hayalcisiydim
Her gün ufukta doğan güneşin nöbetçisi
batan güneşin dertlisiydim
Gecelerin bekçisi gündüzlerin aşığıydım
Günler geçti aylar,yıllar geçti
Her insanın bir doğuşu bir ölümü vardır
Her sevdanın bir başı bir sonu vardır
Sonu böyle olan bir sevdanın başını sen düşün
UNUTMA HATIRLARSIN...