Hasan orta yaşlı ,evli ve iki çocuk babası bir adamdı . Yakın zamanda maddi sıkıntılardan dolayı ailesiyle birlikte köylerini bırakmışlardı ve oldukça küçük tarlalarını da satıp bir umut kapısı olarak gördükleri o zamanların gözbebeği İstanbul’a taşınmışlardı .Burda küçük bir apartman dairesinde kiracı olarak kalıyoralrdı.Hasan tarlanın parası yetmese de borç harç eski bir minübüs satın alır ve ekmeğini direksiyon başında kazanmaya karar verir .
O sabah da minübüs seferini yapmak üzere evinden çıktı Hasan. Aklında bir sürü düşünce vardı minübüsün taksitleri hala bitmemişti ama durumları da çok kötü değildi hani .Haline şükretti Hasan, Allah’a şükür sağlığı kuvveti yerindeydi para kazanır öderdi borçarını.Bu düşüncelerden sıyrılınca havanın ne kadar soğuk olduğunu farketti . Elleri buz tutmuştu adeta,ellerini cebine soktu ve adımlarını sıklaştırarak minibüsünü koyduğu yere doğru gitti.Bugün her zamankinden çok yolcu vardı minibüste,günün ilk seferinde bu kadar çok yolcu olmasına sevindi.Biraz sonra bir kaç yolcuyu daha alıp hareket edecekti ki yaşlı bir amcanın minibüse binmemiş olduğunu farketti.Adam ikide bir elini cebine atıyordu ve yüzünde de oldukça endişeli bir hal vardı. Hasan amcaya doğru seslendi ve " Haydi amca hareket ediyoruz bu saatte başka minibüs gelmez boşuna bekleme dedi " . Adam önce tereddüt etti sonra yine aynı kararsızlıkla ilk adımını attı minibüse doğru . Hasan amcanın binmesiyle birlikte her zamanki güzergahında yoluna devam etmeye başladı. Biraz sonra son durağa doğru yaklaşmaktaydılar,ücretleri de zaten hep son durakta yolcular inerken alırdı. Ama birden dikiz aynasından o yaşlı adamı farketti . Amca hala endişeli bir haldeydi ve durmadan elini cebine atıp karıştırıyordu . Hasan işte o zaman durumu anladı . Son durağa geldiklerinde minibüsü yavaşça durdurdu ve kapıyı açmadan yolculara seslendi . " Bugün ilk seferimde para almıyorum bir dahaki sefere artık " dedi ve kapıyı açtı . Yolcular bu durumdan oldukça hoşnut olmuşlardı ve birer ikşer minibüsü terkettiler . Yaşlı amca da oldukça eski ceketinin önündeki düğmeyi ilikledi ve artık çok da endişeli gözükmeyen bir ifadeyle minibüsten inerken Hasan’a doğru baktı ve bir an gözgöze geldiler Hasanla . Hasan o sırada içinden " İnsanlık öldü mü " dedi . Evet belli ki insalık ölmemişti ...