Belki bir gün güneşli bir nisan sabahından bahsederim. Kimbilir belki kuşları, börtü böceği anlatırım içim kıpır kıpırken. Belki papatya kokusu beni mutlu eder. O zaman belki yağmurdan nefret ederim. Soğuk canımı yakar, aydınlığı ararım hep. Hal böyleyken mutlu bile olurum belki. Sahte mi olur acaba o zaman gülüşlerim; insan doğal halini değiştirebilir mi ki..?
yaptığım şey zaman kaybı mı; yoksa kaybeden onlar da kazanan ben miyim..Ben sadece soru sormak için mi yazıyorum acaba, yoksa sorularıma cevap bulabilmek için mi...sık sık sorarsam daha tez yanıt alabilirim belki..ya da alır mıyım ki..göz kapaklarım ağırlaşmaya başladı.Pes edip uyumalı mı acaba, yoks adirenip devam mı etmeli; direnmeli tabi ki... Onlar gibi olmamak için direnmeli; ’’onlar’’ şahsında ezdiğim bütün insanlara inat direnmeli.. Direnecek başka insanlar da bulmalı, bulabilmeli. Düşünmeye zorlamalı birilerini; uyarmalı, uyandırmalı belki de su atmalı yüzlerine.. Ama artık birşeyler yapmalı..