Gerçek doğasını keşfetmesi korkutucuydu....

İnanç sisteminin paramparça olduğunu görüyordu içine yaptığı her gezintide.
Sonrasın da gelen yalnızlık ve boşluk duygusu...

Her ikiside aynı ağırlıkta olan ve birini seçmesi gereken iki seçenek:Ölüm ve Yaşam...

Menüyü inceledi ...Yüklü bir bahşiş bırakmıştı bir de yelpazesini...

Büyüme ve gelişmenin daha fazla ürün almak için budanmayla birlikte olacağını biliyordu artık.En büyük hayatlar bile zamana yenik düşmemiş miydi?

Hayatın anlamı belirlenen amaçlarla ya da varılacak hedeflerle değil yolda öğrenilenlerle belirleniyordu.Ve artık biliyordu ki yaşamın hiç bir yönü görmezden gelinemezdi.İyiyle -kötü,aydınlıkla-karanlık sürekli çekişecekti.Önemli olan gösterilecek dirençti.

İnsan ,oluşturduğu görüntünün ardına sığınmak yerine gerçekle yüzleşmeli ve gittiği yere kendi gerçeğini de götürmeliydi.

Yüreğinin tam ortasından sessizce geçerken yaşamın sert kabuğuna dokundu eli...Terkettiği parçayı yerine koydu.

Zencefil kokulu yakıcı bir tad düştü genzine;gölgesine omuz verip yürüdü...