........................................

İstemediğimiz ne çok son var...

Ama birini uyguladığımız, birini idrak ettiğimiz, birini sonlandırdığımız, birini kemale erdirdiğimiz yok...


Varsa yoksa, bu son dediğimiz, son kez diye kendimize verdiğimiz sözler bitmiyor...

Andımızda kalamıyoruz...


Tekrar tekrar başa uğruyoruz. Aynı şarkıları çalan kasetimizi sarmaktan sonlara ulaşamıyoruz galiba. Galiba zayıfız, galiba aciziz...

İnsanız ya, kayganız büsbütün...

Tamamen kendi kendimizin yalancısı durumundayız, bu son, bu bitti derken...


Bir daha yapmam bunu, bir daha bu hataya düşmem, bir daha şeytana uymam, bir daha kimseye kulak vermem, bir daha...

Bir daha derken... bir bakmışız bir dahalarımızda, sonlarımızda, nokta koyamadığımız üç noktalarımızda boğulmuşuz...


Aslında son olan ömrümüz olduğunu fark etmeliyiz...

o da ölüm..

ölüm ki, gerçek sonumuz...



..............................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
25 Mart 2010,,,17.31
Mardin-Kızıltepe Arası