7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
770
Okunma
Bir harften diğerine zıplayarak ördüğüm kelimelerin yan yana gelip cümleler oluşturmasıyla bile dökemiyorum derdimi artık bu beyaz kağıtlara.Bir dilim dirimi anlatabilecek kadar bile konuşamıyor dilim.Gördüğüm her beyazı lekeleme alışkanlığını kazandığımdan bu yana kendimi ne zaman kötü hissetsem karalarım bu kağıtları.Kağıtlara atarım kalbimin kirini pasını.Attıkça biraz daha uzaklaştım sandığım sayrılığımı koyarım ceplerime doldurasıya.Sırf daha sonra kalbimden yağan kan yağmurları acıtsın diye canımı öldüresiye.Bir umudu acılarla yeşertir de meyve veremeden yok ederim yepyeni bir umutla. Güneşim kızıl doğar dünyama,ayım soluktur.Hayat denizinde ne kadar çırpınsam da bulabileceğim en fazla bir fincan mutluluktur.
Cevap Yaz