Merhaba güzel gözler
Merhaba iyi niyetler
Merhaba değer bilenler…



Diyerek başlayayım bendeniz hikayelerine..
Bu öyle bir hikayedir ki, tükenmez kalem gibi..
Konuşmak sanat gibi olmalı. Ne karşıdakini sıkmalı ne de kırmalı
Hikaye eğer dinlenecek kalitede ise ne söz kesmeli ne de sınırı ihlal etmeli..
Latife etmeli biçare gönüllere zevk ederek…
Ara sıra yağmurlu da olsa güneş açtırmalı sevdaya…

İnsan varlığına öyle kaptırır ki kendini, zaman akışını bile hatırlamaz olur..
Göz ve gönül birbirine zerk eder..
Hatırı niyaza bırakır, kırılmasın ister ya insan, an gelir kendinden kopar farkında olamadan.
Lafın nereye gideceğine bakmaz ki sadece düşüncesini gönderir gideceği yere..
Evren onu alır içine; ne zaman lazım olur çıkartıverir..
İşte acı söz de iyi söz de böyle gelir insana..
Can alıcıdır yok edicidir..
Ama ok yaydan çıkmıştır artık, nereye gideceğini önceden hazır etmiştir…
Tavrı bir yana bırakıp kendin olmak düşüncesi mevcut olursa eğer, mutluluk içinde yüzer insan. Ne yardan geçer o zaman ne de kendinden..
Maskeleri atar tek tek üstünden; sırlanır defalarca..
Ölümü bilerek gerçek manada yaşar o zaman.
Sevdiğini korkmadan söyler, hoşlanmadıklarını kovar yanından. İşte hayat budur canlar..
canı anlamak canı sıkmadan..can boğazdan geliri boğazdan da çıkara dönüştürmek..
Hayatı özümseyerek anlam yükleyerek vicdana bırakmak gerek..

Cana can katarak..