Kıtalardan bir kıtada ,Köylerden bir köyde ,evlerden bir evde belden yukarısımeyve ağacı olan bir çocuk dünyaya gelmişti .Çocuk büyüdükçe meyveleri de çoğalmıştı .
Çocuklar onu hep taşlıyorlardı Bilseler o da bir çocuktur ,Kendileri gibi bir çocuk ;b elli taşlamayacaklardı ,dallarını kırmayacaklardı .
Bu ağaç çocuk bir gün ,bir kötü çocuğa çıkıştı :
-Taşlamasan olmaz mı ,Dallarımı kırmaya mecbur musun .Kötü çocuk dona kalmıştı ,Etrafına bakındı ,kimseler yoktu ,Pekiyi nerden gelmişti bu ses ,Ağaçlar konuşmazdı ama ses ağaçtan gelmişti ,Çocuk bir de ne görsün bu ağacın ayakları var ,gözlerine inanamadı .Gördüğüm bir rüya olmalı dedi ve gözlerini ovuşturdu .
Bu ağaç çocuğun omuzlarına güvercinler konardı ,Başına serçeler …Ağaç çocuk onlara meyvelerinden ikram ederdi . Bu ikramdan pek memnun kalan kuşlar ayrılırken “Yarın görüşmek üzere “ diyerek ayrılırlardı .Kötü çocuk kuşların ağaçta ki bu mutluluğuna bir gün şahit oldu o gün suçunu anlamıştı :
-Ben ne yapmışım ,şu dalları kırmasaydım ,serçeleri sevdiğimi de söyleyemem artık , Öğretmenimiz ağaçlar olmazsa bulutlar bize küser dememiş miydi .Kendimi affetmeyeceğim …”diyordu
Ağaç çocuğun kuşlarla dostluğu yıllarca sürmüştü ama kötü çocukları hiç sevmezdi .