SEN YOKSUN DİYE


Odamdaki duvarlar anlatsın sensiz geçirdiğim gecelerin sabahlara uzanan zamanları… Sensiz gecelerde hayalinle buluştum…

Uzattım elimi sana tutunmak yeniden bağlanmak için hayata, hayat sendin çünki. Uzattığım elin boşluğa düşen sesini, sessizliğimin dili bozduğunda anladım gelen sen değil hayalindi. Sen geleceksin diye beklediğim günleri gecelere, geceleri gün ışığına devirdiğinde saatler, bir gün daha sensiz geçecek diye sevmez oldum güneşin doğuşunu…

Halbu ki ne çok severdim seninleyken güneşi, her doğan yeni günde ilk güneşin ışıkları ile seninle buluşurdu gözlerim. Güneş mi daha çok ışık saçardı , yoksa gözlerinin ışığı mı diye düşünmezdim. Benim güneşim sendin. Hayatın sen olduğu gibi güneşimde sendin benim için…

Günlerin sensizliğinde güneş ışığından kaçar gölgelerde dolanır, bir an önce gece olsa çekilsem yalnızlığıma ve hayalin gelse diye yelkovan ile akrebin yarışını izlerdim boş sokaklarda dolaşırken.

Ne gündüzün ışığında, ne gecenin karanlığında sensizliğin acısını atamazdım ve o anlarda ne akrep anlardı halimden ne de yelkovan…

Akrebin ve yelkovanın savaşında kaybettiğim saatlerin, sensizlikle buluşacağı zamana kadar beklemektedir bu yürek gelişini…


12.03.2010 - 18:01