Annem komşu kadından çok dertli…O kadından dertli olmayan var mı ki apartmanda.
Annem öfkeli öfkeli söylendi:
-Her şeye bağırır delimi ne
-Anne kim o bağırıp çağıran sabahın köründe
-Kim olur yan komşu
-Şaşardım o olmasa
Bizim yan dairedeki komşu kadın her şeye böyle bağırır.En ufak şeyden çocuklarına bağırır…Kocasına bağırır…Yangın varmış gibi bağırır üstelik…Soba yanmaz bağırır.Odun biter bağırır.
Bu kış yine çekeceğimiz var .Yazın kurtulmuştuk onun sesinden.Yazlığa gitmiştik.Hafta sonları kaçacağımız bir yerimiz olsa kaçardık .Daireyi mi satsak…
Komşunun iki küçük çocuğu var…Ali-Mehmet…Ben onları çok seviyorum. Ali üç yaşında ,Mehmet beş…Annelerinden bize sığınıyorlar…İyi ki sığınacak yerleri var.Biz de olmasaydık ne yapardı bu çocuklar.Anneleri bağırınca hemen bizim kapımızı çalarlar.Annem onları içeri alır.İçeri alırken ellerini ayaklarını bir güzel siler annem. Annem Komşu kadın için” o şartsız şurtsuz.” Der.Bizim evimizde namaz kılınıyor Hele babam seccade bile kullanmıyor .Evimiz öyle temiz. Annemin ilk işi her sabah evi silip –süpürmektir. Evimizde toz bile bulamazsınız. Annem titiz bir kadın.
Annem bu çocukları acıdığı için içeri alıyor. Değilse üstünüzü başınızı anneniz temizlesin öyle gelin evime der onlara. Beni bile okul çantamı silmeden eve sokmaz…
Az sonraydı.Bekliyordum zaten.Uykum da kaçmıştı.Yatakta gözlerimi ovuştururken,Kapımız iki küçük tarafından çalındı kapıya vuruşlarından anlıyordum.Yatağımdan doğruldum .Okula gitmeden onları biraz seveyim…
Annem :
-Konuşacağım onunla ,ne istiyor şu kuş kadar çocuklardan .Bak nasıl da dövmüş .
-Kollarımı ısırdı teyze…
Benim de içim cız ediyordu onların ağlayışlarına hiç dayanamıyordum.Bu gün yaraları fazla olmalı annem .Fena öfkelenmiş…
Beni gördüler…Anneden şikayetler başlamıştı …Mehmet:
-Abi kolumu ısırdı…
Ali:
-Uf ..uf…
Alinin yanına yaklaştım hemen .Ali kafasını gösteriyordu.Avucunun içi de morarmıştı…
Annem komşu kadına gitti…İşte o gün anlamıştım annemin bir şefkat meleği olduğunu…Çocuklarını dövme diyecekti…Bütün çocukları düşünen bir annem var benim …O sadece çocuklarını düşünmekle kalmadı hiç…Yetimleri düşündü.Aç çocukları,Çıplak çocukları düşündü…
Kafamda sadece annem vardı şimdi…Apartman yönetiminde görev alışı…Okul aile birliğinde görev alışı…Her şeyi ile annem geçti gözümün önünden ve annemle gurur duydum.
Annemin sınırsız şefkatindendir.Okul aile birliğinde görev alışı…Bunu iyi biliyorum.Yetim ve yoksul çocuklara yaptıklarını anlatmıştı annem.”Ben laf olsun diye orda değilim” diye de eklemişti…Annem okul aile birliğinde bir şefkat meleği.
Annemin barışın yararına inancı da sonsuz…”Bu komşumuzdan diğer komşular şikayetçi olunca.Ona acımayanlar çocuklarına acısınlar dedi hep…O apartman yönetiminde de laf olsun diye görev almamıştır buna inanıyorum…Apartmanda bir barış meleği annem…