Veda

Eşim ve kızımla birlikte gittik “Veda” filmine . Ailece gidilecek filmlerin azlığını düşünecek olursak bu durum filmin kanaat notunu yükseltiyor baştan . Filme emeği geçenleri öncelikle bunun için kutlamak gerekiyor .

Filmde en güçlü ve en iz bırakıcı bir anlatım olan en ağırından bir dram dilini seçmişler . Kostümler ve mekanlar sizi alıp o yıllara götürüyor bir çırpıda .

İlk perdeyi neredeyse başından sonuna kadar ağlayarak izledik . Oldukça duygusal sahnelerdi .

Zübeyde hanım artık zihnimizde başka bir şekle büründü bu film ile . Zamanının zorluklarının içinden neredeyse tek başına geçtiğini ve günümüzde de toplumda yalnız bırakılan önemli bir kadın kesimini temsil ettiğini gördük Zübeyde hanımın .

Toplumsal hassasiyetlerimizin doğru , net ve sağlıklı bir bakış açısına ne kadar ihtiyacı olduğu ve bu ihtiyacın asla giderilmek istenmediği gibi bir izlenime kapıldım filmi izlerken . Galiba gerçekten de insanların birbirini anlaması özellikle başörtüsü ve din eğitimi söz konusu olduğunda çok zorlaşıyor . Kimse de kolaylaştırmaya uğraşmıyor .

Ötekileştirmeyen bir dili görememek şaşırtıcı gelmedi bana , çok beklentili gitmediğim için belki de . Atatürk ‘ ün daha doğrusu “Zülfü Livaneli ‘ nin Atatürk ‘ ünün” Fikriye ‘ nin başındaki örtüyü çıkarttırma sahnesi Chp’ li kadınların çarşaf yırtma sahnesini çağrıştırıyordu . Aynı zihniyet kılık değiştirerek karşımızdaydı . Filmin bugünkü gündeme denk gelen bu hassas noktası maalesef çok derinliksizdi .

Tarihin arka sayfalarından herkes kendi Atatürk’ ünü bulup çıkarma gayretinde son zamanlarda sinemanın bugünkü imkanlarıyla . Zülfü Livaneli ‘ nin Atatürk ‘ ünü de görmüş olduk böylece . Biraz daha uğraşırlarsa gerçek Atatürk kendiliğinden çıkıp gelecek en sonunda zihinlerimize , vicdanlarımıza ve yüreklerimize . Ha gayret !

“Akla kapıyı açan ve iradeyi elden almayan” güzel ve gerçekçi bir Atatürk filmi izlemeye daha çok var bana sorarsanız .