Bugün yine günışıkları , bulunduğumuz yarım kürede , kepenkleri kapama zamanının geldiğini anımsattığı saatlerde ben kısa sürelide olsa sokağa çıktım.Yürüdüm amaçsızca her zaman ki rotamda,yürüdüm ayaklarımın beni götürdüğü yere kadar gidecektim.Sokaklar,caddeler geçiyor ama ben görmeden yürüyordum.Takii şehrimin tarihi parkının arka sokağına gelene dek yürüdüm.Boş bir alanda taş yığınlarının arasında bir belli belirsiz bir hareketlilik göresiye kadar yürüdüm.
Taş yığınlarının arasında,bir köpek gördüm ,yıkıntı artıkları ve taşların arasında bulduğu bir boşluğa girmiş ve oracıkta kıvrılıp yatmıştı.Belli ki hastaydı ve açtı.Belli ki çaresizde ve korkuyordu.
Bir süre kendine yaklaşmakta olan beni süzdü,umutsuzluk,acı,caresizlik ve açlığın verdiği acı vardı o gözlerde.
İnsani duygularım kabarmıstı,üzülmüştüm o çaresiz bakışların karşısında.Yavaş yavaş yaklaştım,biraz tedirgin adımlarla,ama yinede farkındaydım kıpırdayacak hali yoktu zavallının.Ben gibi oda tedirgin oldu,doğrulup kacmak ister gibi davrandıysada,ona izin vermedi ayakları,tekrar bulunduğu yere çöktü çaresiz.Sadece bana yaklaşma,dercesine süzmeye başladı beni,tedirgin,acılı ve tehditgar bakışlar vardı bu süzmelerde.
Söylemek istediklerini anlıyor veya anlamaya calısıyordum.Yüreğimde yaşadığım bu ikilemler içerisindeyken onu dinlemeye başladığımı farkettim.
Bana ’’ Bitsin artık bu çektiklerim,insanoğlunun bana çektirdiği eziyetlerden bıktım.
Yaşamım süresince insanoğluna hizmet ettim.Ona sadık bir yoldaş oldum.Onun hüzünlerine hüznümü ,sevinççlerine sevinçlerimi kattım.Evlerini bekledim,geldiklerinde kapılarda karşıladım onları.Yemediklerini ben yedim, üzeri etten temizlenmiş kemikleri bana verdiklerinde mutluluk naraları attım.Bendim onlara kendimi siper eden ve koruyan.Ne oldu peki,hastalandım yaşlandım ve kendimi sokakta buldum.Ben kendimi,meyve verdiği sürece sulanan ancak meyve vermeyı kesince sulanması da kesilen bir agaç gibi görüyorum.Evet sen ve senin ırkın hep bencil oldunuz ve acımasız oldunuz bizlere doğaya dünya ya karşı.
Evet tüm bu sözleri ben duydum ve düşündüm,bir hayvanın gözünden biz insanoglunu ve Dünyanın geleceği ile ilgili gerçeklerin ne kadar acımasız olduğunu düşündüm .
Oysa sevmek gerekirdi birbirimizi,sevmek gerekirdi hayvanları,sevmek gerekirdi doğayı,sevmek gerekirdi insanları evet sevmek gerekirdi.Ne olurdu bunu başarabilseydik.Ne olurdu...............................EMİN NAMIK BÜLBÜLOĞLU