Çocukları sevmek ne güzel şey…
Onlar bize yüce Allahın emanetleri...
Hazret-i Fatıma’nın iki oğlu vardı: Hasan ve Hüseyin. Peygamberimiz torunlarını çok severdi. Onları kucağına alır, omuzuna çıkarır, okşar, sırtında taşır, oyun oynar, isteklerini yerine getirirdi.

Çocuklar büyüklerden sevgi bekler…
Onlar masum .Onlar melek...Onlar tomurcuk kulluk bahçesinde...Onlar en güzel meyvelerimiz...

Efendimiz hanımlarına sıkı sıkı tembih eder, Hüseyin’den söz ederek, "Bu çocuğu ağlatmayın" der, ağlayan çocuğun susturulması konusunda da şöyle buyururdu:

"Kim ağlayan çocuğunu susturuncaya kadar gönüllerse, Cenab-ı Hak ona Cennette memnun olacağı kadar nimet verir."

Onlar çocuk demesini bilelim…Onlara büyüklük gösterelim…Onlarda yaralar açmayalım…Onlara katlanalım… Onlar geleceğimiz…Onlar vatanımızın ve manevi değerlerimizin bekçileri…Onları hakkıyla korumak ve sevmek görevimiz…
Bir gün fakir bir kadın iki kızı ile Hz. Âişe’yi ziyarete gelmişti. Hz. Âişe de evde onlara ikram için bir tek hurmadan başka verecek bir şey bulamamıştı. O hurmayı anneye verdi. Anne de hurmayı ikiye bölerek çocuklarına yedirdi. Hz. Âişe bu durumu Peygamberimize anlatınca, Peygamberimiz o kadın için şu müjdeyi verdi:

"Çocukları hakkıyla sevmek ve onları korumak, Cehennemden kurtuluşa vesiledir."

Büyüklere yakışan çocuklara şefkattir…
Hz. Enes diyor ki:

"Çoluk çocuğuna Peygamberimizden daha şefkatli bir kimseyi görmedim. Oğlu İbrahim’in—Medine’nin— Avali semtinde oturan bir süt annesi vardı. Beraberinde ben de bulunduğum halde Resulullah sık sık oğlunu görmeye giderdi. Varınca, demircinin duman dolu evine girer, oğlunu kucaklar, koklar, öper ve bir süre sonra da dönerdi."

Atlı, itli sığmış, bir çocuk sığmamış…Ne güzel bir söz bu.Çocuk çocukluğunu yapacaktır.Biz de büyüklük gösterelim…Büyüğe yakışan bu .Aman onları kırmayalım.Dövmeyelim…Cezalandırmayalım…Etrafı kırdı –döktü diye çocukları azarlamayalım…Çok zararlı işler yapmadıkça çocukları terbiyeye kalkışmayalım.Onları oyunlarla terbiye edelim…Azarlıyarak döverek değil…
Her zaman çocukları anlayışla karşılayalım..Çocukları hoş görelim.Çocuklarımızın bizi üzmelerini çocukluklarına verelim.Unutmayalım onların çocuk olduğunu.Onlarında bizler gibi olmasını beklemeyelim…büyüyünce onlar da bizler gibi olurlar

Çocuklarımızın sevgi dolu olmasını istiyorsak ;Onları sevelim…Uzmanlar sevgi ve şefkat görmemiş çocukların hırçın ve suça meyilli olacaklarını belirtmekteler…