Hani gülümsemelerimiz vardı


Kimi zaman sebepsiz öylesine gülerdik hayat adına..

Hani başımızı kaldırdığımızda hala masmavi bir gökyüzü varken….

Arkadaşlara;

Ortak edip günümüze paylaşmayı öğrenirken adım adım. Sırtımızı sıvazlamak yerine destek olan canlara. Küstüğümüz de bile bir tek çikolataya barışıp güvendiklerimize;


Sevgiliye;

Yüreğinde sımsıcak sevgiyi büyütüp ben yanındayım diyebilen vazgeçilemeyene;


Annelere babalara kardeşlere ;

Bizi anlamadıklarını düşünürken yine onlar gibi davranıp bizi sonsuz sabır ve karşılıksız sevgiyle büyüten emekçilere;

Doğduklarında ya da doğduğumuzda kıskanıp inatla kavga edip sevgimizi paylaştığımız ve sonsuza kadar bu gerçek kavramları değiştiremiyeceğimiz kanlarımıza;


Ve aynı gökyüzünü paylaşıp aynı güne doğan gün ortakçılarımıza

Yolda karşılaştıklarımıza telefonda konuştuklarımıza

Sahipsiz kedi ve köpeklere ve hepimizi imrendirerek uçan kuşlara

Tabiat anaya

Ve ben insanım diyebilen

Bugün iyi şeyler düşünüp iyi şeyler yapabildim diyenlere

Şen gülüşlerimizle selamlar olsun…

Hepimize.