BİR DAHA

Sevgili Dostlar.
Hayatımızın gayesi ve yaşam amacımız;
Sadece yemek, içmek ve şu geçici üç günlük dünyada ( imkansız olsada ) biraz daha rahat yaşamak gibi basit ve doğal ihtiyaçlarımızın temini, sınır tanımayan arzularımızın tatmininden ibaret olmasın.

Bunların hiç birisi yaratılışımız için amaç değil,
Yaşamın devamı veYüce yaratıcının rızasını (C.C.) kazanmak için birer araçtır.


Bütün hedefimiz bizim için en gerekli olana ulaşmak olmalı.
İşlerimize önemine göre öncelik vermeli değimliyiz?

İnsan için en gerekli ve en önemli olan şey ise;
YARATAN’ın rızasıdır ve o olmalıdır.

Biz öncelikle onu aramalıyız.

Her şeyin bir bedeli olur.
Dünyaya bedel AHİRET!

Yaşamını sürdürmen ve sonsuz bir alemde sınırsız nimetlere ulaşabilmen için bedel olarak YARATAN’ın RIZASINI kazanmak gerekmezmi?

Dünyayı ve fani muhabbetini kalbimizden atarsak yerini Allah’a saygı ve muhabbet alır.

Yaşadığımız günü ömrümüzün son günü bilmeli,
İşlerimizi ona göre ayarlamalıyız.

Herkesin doğum tarihi bilinmekle beraber; hiç kimsenin hatta ölümcül hastaların bile ölüm tarihi belli değil.

Çevremize biraz dikkat ettiğimizde, her yaşta göçenleri görecek ve nice umulmadık, beklenmedik ölümlere şahit olacağız.

Biz ise ne zaman öleceğimizi bilmiyoruz ve bilemeyiz..
İstikametli yaşamak ölümü hatırdan çıkarmamakla;
İstikametli yaşamak dünyayı terk ile mümkün olabilir.

Dünyayı terk derken!
Onu kesben (çalışmayı kazanmayı terk) değil kalben terk etmeliyiz.
Yani helal kazanç,
Ahlaklı yaşam ve Adil davranış bakımından değil,

Ebedi dünyada kalacakmış gibi dünya rahat, lezzet ve servetlerini artırabilmek için her şeyi meşru ve mubah gören saldırgan bir anlayıştan uzak kalmalıyız.

Âhirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde, fâni dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme..Süzünü aklımızdan hiç çıkarmamalıyız,

Sevgili Dostlar.
Dünyay’ı, hayatı ve hayata bakış açımızı BİR DAHA GÖZDEN GEÇİRMEYE NE DERSİNİZ.


,