"Çok sevmiştim be abi? dedi. Yutkunarak söylemişti bu cümleyi bana.
"Bir insan başka bir insanı ne kadar çok sevebilir ki?" diye sordum inançsız bir tonda.
Kirpiklerin altından kaşlarını çatarak:"Kendinden çok sevebilir değil,sever." dedi inatçılık taşıyan bir ses tonuyla.
Az önce kaşlarını çatarken ve kaş altından bana bakarken,hep yere doğru yürüyen arkadaşımın kaşına bir kar tanesi düşmüştü.
Uzun süredir beklediğimiz kar,nihayet o beyaz yüzünü bize göstermişti geç de olsa. Ben hiç kış mevsimini sevmediğim halde-ki bu ülkede ömrümün önemli kesitlerini geçridiğim her şehre kışın çok kar yağar ve şehirler soğuk olurdu haliyle- alışkanlıktan olsa gerek soğuğu ve karı özlemiştim.
"Kar ne güzel yağıyor."dedim suskunluğu bozmak için.
"Evet."dedi. Ve devam etti:" Ben kar ya da karın yağışını ne zaman görsem aklıma hep aşk gelir."
"Ne alaka şimdi?" dedim."Ben hiç kar yağışını da karı da sevmem. Soğuk ve itici geliyor bana. "
"Aşık olmadığındandır. Sen hiç kar yağarken havanın soğuduğunu gördün mü?"
Başımı olumsuz mana da her iki yana salladım. Devam etti.
"Şimdi termodinamik dersini hatırla. Kar yağarken dışarıya ısı verilir. Yani karın yağışı ekzotermik bir olaydır.Karın yağışı bittikten sonra soğuk,ayaz başlar."
"Vay canına.Bu derstten neden kaldığım şimdi belli oldu dedim. Evet hocam lütfen devam edelim. Şimdi kar ile aşk arasında ki ilişki hangi bilim dalına giriyor?"dedim.
"Dalga geçme lütfen. Bak anlatayım da gör."
"Evet üstadım,lütfen."
"Aşkın kalbe girişi tıpkı karın yağışı gibi, sıcak. İnsan hep yağsın ister ve kalbin aşk altında kalmasını arzu eder. O kadar yağsın ki kalp aşkın altında ezilsin,nefes alamaz hale gelsin. Ve aşk kalbin içindeki o siyah ve kör noktaları temizlesin. Hem nasıl karın yağışı durduktan sonra soğuk başlar ya aşk kalbi terk ettiğinde de durum aynıdır. Kalbin soğukluğu insanın yüzüne ,duruşuna,davranışına vurur. İnsan ister ki kalbin o soğuğuyla tüm dünyayı soğutsun, her taraf buz tutsun. Aşkın temizlediği o kara noktalar yine aşkın her tarafını kaplar ta ki yeni bir kar yağsın,yeni bir aşk başlasın. Ama biliyor musun dünyanın bazı yerlerine sadece bir defa kar yağar."
"Vay bee, pes yani bu kadar ustalıkla nasıl bağlantı kurabiliyorsun?"
"Dahası var. Ben Türkçe’deki kar kelimesini hiç sevmiyorum. Az önce söylediğim durumlara ters düşüyor. Ben daha çok Kürtçe"deki "berf" kelimesini seviyorum. Bana beyazı çağrıştırıyor. Acaba bu olay toplumların yaşadığı coğrafyalara özgü bir bakış mı?."
"Olabilir"dedim."Sonuçta Kürtler tarım ve hayvancılıkla geçinen bir toplum. Kar yağacak ki kışın; su olacak,tarım olacak.Belki bu yüzden insnaın kulağına hoş gelen bir anlam yüklemişlerdir bu doğa olayına."
"Haklısın galiba,sonuçta her kelimenin bir ruhu vardır." gülümseyerek söyledi son cümlesini. Eve doğru yaklaşıyorduk, büfeden bir gazete alıp apartamana girdik. Merdivenleri çıkarken:"Sence yanlış mıydım kar ile aşk ilişkisini kurarken."
"Bilmem" dedim. "Bunu anlamam için sıcak bir kentte yaşamam ve aşık olmam gerekiyor. Çünkü hayatımda ne içinde yaşayabilceğim sıcak bir şehir ne de sıcak bir kalp bulabildim."