........................................................

Yollar, hayatımı an be an tanımlar belli ve belirsiz bir geleceğe...

Yolculuklar iç sesimi çabucak, her kilometrekarede ele verir dışarılara...






Yollara aşık bir yüreğim. Sıkılmam hiçbir yoldan. Yeter ki uzasın kolları. Yeter ki beni gideceğim menzile ulaştırsın. Yeter ki sıkıcı olmasın saatleri. Yeter ki ellerimden tutsun büyülü çağrışımları. Yeter ki bana arkadaşlık, bana sırdaşlık etsin yollar...

Yolları severim. Engebeli, dümdüz fark etmez, her yolun ayrı bir hikayesi var adımlarımda ve/veya gözlerimde.

Adımlarımda, çünkü arşınladığım her metresi bende canlı hatıralar bırakmıştır. Kah yoldaşım olmuştur, kah yalnızlığımı paylaşmıştır. Kah da çaresizliğime derman görevi yapmış adımlarım yolları bir bir yürürken...

Gözlerimde, çünkü nereden geçtiğimi, nereye savrulduğumu, neler gördüğümü, neler bulmadığımı, nelere şahit kaldığımı bakışlarım tanıklık etmiştir. Bazen bir ıssız köyden geçene rast gelmeme sebep olmuşlar, bazen yüksek dağları sıra sıra geçmeme yardım etmişler. Bazen de şiirler kaleme almama ilham kaynağım dolmuşlardır ruhumu öperek, içimi okuyarak, dışımı sararak gözlerim...







Yollar bizimle büyür, bizimle ağlar, bizimle kahkahalar bürünür, bizimle genişler, bizimle sevinir, bizimle aşınırlar, bizimle ölürler en son durakta...


Yolculuklarda ise yeni tanışmalar, yeni renklerde kaybolma özlemi, yeni yüzlerde insanlığı tanıma erdemi, koltukta otobüs camında bir bir geçen rüzgarı dinleme keyfi, yeni şehirlerde başka öyküler içinde saklanma yurdu, yeni yerler keşfetme sancısı, yeni dünyalarla karşılaşma heyecanları var hep...







Yol yoksa yolculuk yoktur, eksiktir, sakattır, anlamsızdır kendisi. Ve yolculuk iyi değilse, yolun bir suçu yoktur...




.......................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
6 Şubat 2010,,,14.45
Mardin