Bahçelerde geçen çocukluğum,bugün anlıyorum o güzellikleri,hayat filminin başına geçip.

Çavuş üzümü asmasıyla sarılı dört bir yanı,yeşerince asma yaprakları şimarırdı

çocukluğum.Birde kayısı ağaçlarının çiçeklenmesi ,çığlıklanırdı düşlerim...

Özlüyorum annanemli günlerimi o çiçekli bahçelerde geçen doğal oyuncaklarımı .Sarı

civcivlerin cıvıllarını ,avuçlarımda kalan yemlerini .Seviyordum sessizleri çiçekleri

böcekleri.Karıncaları bir hizaya almanın püf noktalarını keşfetmiştim,toz şekerlerini tren rayları gibi

kıvrım kıvrım döker ,karıncaların sevinç cümbüşlerini izlerdim bir hizada konvoylarını..

Kayısı güllerinin üzerine konan rengarenk kelebekleri ,bakla çiçeklerinin üzerine hep

beyaz kelebekler konardı;

kelebekleri çok severdim ,beyaz kelebeklerin kibarlığı mı ne beni çekerdi ,yakalamak

isterdim uçarlardı ,bir günlük ömrüme dokunma der gibi..

Ateş böceklerini beklerdim ağustos’larda,avuçlarımın içine toplar ,ışıklı böcekleri izlerdim

karanlık çökünce..

Uç uç böcekleri ,çiçeklerin arasında ,kırmızı renkleriyle ,manken edasıyla süzülür elleyince

ateş çiçeklerinin arasına uçardı ,kıvrak zekasıyla ,kendi rengi gibi kırmızı olduğu için...

Ballı incir ağacına arılar doluşurdu ,incirin yarısını yemeden atardım elimden ,silahşördü

onlar ,iğneleriyle ,çamur sürerdi annem beni hedeflediklerinde ,çok canım acırdı ,arılar

meyvemi yedirtmezdi kıskanç böcekti onlar...

Salyongozları unutuyordum,yeşil kıvırcıkları yerdi ,tuz dökerdim ,hemen odasına çekilirlerdi..

Karadut ve beyaz dut ağacını yaprağını toplardı dedem ,ipek böceğine dut yaprağı yemlerinı yedirirdim ,

tırtıla benzer di ipek böcekleri ,beyaz fıstık diye kozasını ısırdığımda çok kızardı bana

dedem...

Koza oldu çocukluğum ,dutlu bahçeye sakladım çocukluğumu...

Kaybolmadı ki ..!

Oya GEDik

Not defterimden çıkıyor çocukluğum...