zamana bilek sardım her boncukta sevınçlelrim vardı arada siyah kokan sızılarıma umut olsun diye beyaz boncuklar da ekledim yaşama baş kaldırırken gücüm olsun diye..zaman geçti yanılgılar tattı yüreğim..acıdı,sızladı..hiç şikayet etmeden yenıden gülümsedi hayat bana..arkamda koskacaman desteğimle ilerledım çünkü ben yoluma aileme sarıldım onlar bana sarıldı..gerçek dostlarım gerçeklıklerıne ımza attılar yere düştüğümde bana el uzatarak bu sırada sözde,ve sadece mutluluğuna ortak arkadaşlıklar benı kaybetti..seçimim doğrudan yanaydı hep çünkü..çok içlendim belki ama alışırsın dedım sızlayan tarafıma alışırsın..hiç anlam veremedım donuk kaldı gözlerim..sözsüz kaldı sölemek istediğim cümlelerim..ama elimden birşey gelmedi..yanlıştı..doğru görmek neye yarardı ki kendını kandırmaktan başka..sus içimdeki yargıç sus..onları kendınle yargıla..sızmasın su gibi içini kemıren bu husran..biliyorum anlaşılacak ve yıne biliyorum yansıtıyorum..ınsanım olacak bu elbette..yeşerecek kendıme olan guvenım tamken yenıden doğacak o güneş..iç sıkıntıların bilet alıp yol alacak şimdi..gözlerını kapa ve aç..gitsinler hazırlar gitmeye..kapat gözlerını..hadi kapat..ama bembeyaz umutlara,hayatına gulumsemeyı unutmadan aç o gözlerini....