CAN ÇİÇEĞİM BENİM 2

Seni özlediğimi anlatmak için, mektup yazmak gerekmediğini biliyorum. Özlemlerin içinde yanarken, kâğıt, kalem beni sana getiriyor gibi seninle oluyorum. Bu sabah erkenden kalktım. Saat henüz 04 düşlerim seninle dopdolu. Kalbimde ki özlem yağmurları sağanağa dönüşürken nasıl uyuyabilirim ki. Kalbimde ki sağanağın gözlerimden süzüldüğünü anladığım da kendime geldim.
(Babam zayıflar ağlar, hayatta her zaman yere sıkı basmayı öğrenin ağlamakla sorunlar çözülmez derdi.) ne kadar doğru söylediğini bir kere daha anladım. Ağlamakla özlemi yok edemiyordum ki. Ama çaresi neydi. Ya da çaresi varmıydı özlememenin.
Bir çay demledim oturdum. Bir de kitap aldım elime. Bir zaman sonra hiçbir şey anlamadığımı anladım. Çünkü düşüncelerim seninle dopdolu.
Canım sevgilim senin de beni özlediğini biliyorum. Bu bilmekten başka bir şey, hissediyorum. Şu an kollarının arasında olup başımı göğsüne yaslamak için neler vermezdim. Seni severken sensizliğe nasıl dayanabilirim. Bu günler geçecek biliyorum, ama nasıl geçecektir, işte bunu bilmiyorum. Benim için zor ve uzun bir kış. Senin yanında olsam, dudakların dudaklarımda dans ederken senin özleminle yine de dolacağını biliyorum.
Can çiçeğim benim. Bak sana nasılsın bile demiyorum. Çünkü ben nasılsam senin de benim gibi olduğunu biliyorum. Uzak da olsak yakın da olsak bizim için bir şey değişmeyeceğini biliyorum. İçimizde ki fırtına kasırgaya dönüştü artık. Beklemekten başka çaremiz de yok zaten. Bazen isyan etmiyor değilim. Neden, sevenler kavuşamaz, neden, sevgililer hep ayrıdır. Neden, tam sevgiyi bulunca sevgisiz yaşamaya mecbur bırakılırız. Offff, gene nedenlere başladım hâlbuki çok olumlu düşünürüm biliyorsun. Ama şimdi düşüncelerimde beni yalnız bıraktı. Sol yanım ağrıyor. Sevgilerin içinde sevgisiz kalmış gibi hissediyorum kendimi. Burada Allahın dağında ne bir haber ne bir mektup yapayalnız kaldım işte. Ahh bir ilkbahar gelse vatanıma koşsam, seni görmesem bile senin varlığını hissetsem, mutluluğun güneşinde yüzümü yıkasam, aynı havayı seninle teneffüs etsem. Çok ama çok mutlu olacağım. Bilmiyorum çok şey mi istiyorum Allahtan. Yoksa istemesini mi bilmiyorum.
Canım biliyor musun? Sana kim bilir daha ne kadar çok mektuplar yazacağım. Şimdi yazamadığım gönül defterimin sayfalarını burada anlatacağım. Belki zamanla sen bu sayfaları tek tek çevirip okuyacaksın. Beklide hiç bilmeyeceksin sana yazıldığını.
Biraz üşüdüm galiba. Sırtım özlemden mi yoksa soğuktan mı üşüdü bilemiyorum. Bir iki saat daha yatmayı deneyeceğim. Sensiz bu ömrü çekmek zor, sensizlik her şeyden zor… Seni seviyorum can çiçeğim. Beni unutmayacağını da Yüreğinden sevgiyle hasretle öpüyorum.

Gülay Somer Birkl

02 02 2001 ALMANYA