Bu gece olduğundan farklı sanki rüzgarda ses vermiyor nedendir bilinmez...

Yıldızlarsa etrafta gizli saklı . Kadın sakin dursada,zaman biraz telaşlı.

Yelkovan kabında akrep sıkışmıştı köşeye.

Gözler odaklanmış geçmişe,geçmiş kendinde değil bambaşka yerlerde.

Sızmış kalmış bi halde...

Kadın umarsızca alnından vurdu zamanı .Zaman şaşkın ardından bakakaldı.

Kadınsa; beyninin döşeme taşları darmadağın .Her ne kadar kalbinin katılığına su katılmamış

olsada,fırlayan taşlar yüreğinin kıyısına çarpmada.

Gözler gül suyu kokusunda Berrak ama nemli...

Kirpikler ok gibi saplanınca yalnızlığın kıyısında,akmada gözyaşları yavaşça Arnavut kaldırıma ...

Geçmişin masumiyetine sığındı bir an.Bembeyaz atlastan lekesiz bir örtü.Üzerinde ne bir ses nede

bir nefes...

Kadın mağrur bir o kadar da gururlu. Başını kaldırdı gökyüzüne baktı ,kuşlar asılı kaldı bir an.

Hafif bir omuz silkemesiyle bana ne dercesine vermişti kararını ...

Olan olmuş,zaman uğramadan geçmiş biliyordu...

Yalın ayak salınarak cama doğru ilerledi.Elinin tersiyle geçmişi yaşanmadı kabul edip perdeyi

dalgalandırdı...

Gecenin ayazına inat,gündüzü karşılamaya koyuldu.

Sabahın ilk ışığını koynuna aldı,sigaradan derin bir nefes çeker gibi hapsetti onu içine.

Ta ki soluksuz kalana kadar....

Baktı el değmemiş tenine,canı acıyordu.

Ama yaşanan günah değmeliydi bu bedele...

AŞK hükmetmişti bunu anladı .


Sevgi Batbay Özcelik