Kış geldi. Yollara bir parça kar düştü ya, perişan olduk . Her akşam TV ekranlarından, buzda kayıp sürüklenen araç manzaralarımı ararsınız? Yoksa kapanan köy yollarını açmak için, canını dişine takıp, yorulmaz doğa ile mücadeleye girişen insan çabalarını mı? Seçin, seçebildiğiniz kadar.
Elbette, mevsimi gelince kar da yağacak, yağmurda. Bunlarda anormal olan bir şey yok ki. Asıl bunlar yağmadığı zaman anormal bir durum var diye endişelenmek gerekir.
Yoksa sen sürücü olarak aracına bir çekme halatı dahi, koymamışsan ya da zincir takmamışsan, en küçük bir buzlanmada yoldan çıkıyor, diğer araçlara çarpıp zarar veriyorsan, bunda mevsimin kabahati ne ?
Hepimizin çevresinde vardır, Aslan Yürekli Richard gibi adamlar. Tanırsınız işte, hallerinden, konuşmalarından.”Ben hiç zincir takmadan, Zigana’yı çıktım, indim.”ya da,”Zincir, lastiklere zarar verdiğinden, ben hiç kullanmam” gibilerinden, abartılı ifadelerle, sözüm ona çevrelerine hava atmaya kalkan zavallıları!
Sonuçta, kapalı yolların başlarında, hep bu tip adamları görürsünüz.”Birdenbire nasıl oldu, anlamadım abi. Birden araba, buzda kaymaya başladı abı. Valla, billa benim bir günahım yok abi” işin yoksa dinle artık bu zavallıları. Öyle ki, bir noktadan sonra kendileri de söylediklerine inanmaya başlarlar ki, en büyük tehlike de budur aslında. Kendi kendilerini kandırırlar.
Kışın en yoğun geçtiği ve uzun sürdüğü İskandinav ülkelerinde veya kutuplarda bile rastlanmaz böylelerine. Bunun adı aslında kara cahilliktir, yobazlıktır. Tehlikeyi göre göre, üzerine gitmek, yeterli önlemleri almamak, kara cahilliktir. Başka bir tarifle açıklanamaz.
Esasında bu bizim tek hastalığımızda değildir. Düğünlerde, futbol maçları sonrasında yaşanan “zafer kutlamalarında”, asker uğurlamalarında, velhasıl hayatımızın birçok safhasında aklımıza her estiğinde, böyle saçma sapan işler yaparız
Oysa, baştan alınabilecek birkaç küçük önlemle bile, ne belaların, ne sıkıntıların önüne geçilebilineceğini bir düşünseniz. Özellikle de bu kazalarda canlarını ve mallarını kaybedenler ve yakınları. Eminim ki, yaptıkları hataların birçoğundan ebediyen vaz geçerlerdi. Ama birçokları için artık çok geç olduğunu da adım gibi biliyorum ne yazık ki.
Bu yüzden, en doğrusu iş işten geçmeden, alınacak önlemleri zamanında alalım. Sevdiklerimizi zamanında uyaralım. Onlar bize kızsalar bile, eminim ki, onların bize kızgınlıklarının vereceği üzüntü, bir kaza veya sıkıntı yaşamaları halinde duyacağımız üzüntüden daha fazla olmayacaktır.